اخبار سلامت
سلامت و پزشکی/کووید-۱۹ در خون افراد ماهها پس از ابتلا یافت شد.
قوی ترین شواهد تا به امروز مبنی بر اینکه کووید-19 در بدن باقی می ماند، سرنخ مهمی از کووید طولانی مدت ارائه می دهد.
اخبار سلامت
قوی ترین شواهد تا به امروز مبنی بر اینکه کووید-19 در بدن باقی می ماند، سرنخ مهمی از کووید طولانی مدت ارائه می دهد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، قوی ترین شواهد تا به امروز مبنی بر اینکه کووید-۱۹ در بدن باقی می ماند، سرنخ مهمی از کووید طولانی مدت ارائه می دهد.برای اطلاعات بیشتر با اندیشه قرن همراه باشید.
یک چهارم افراد تا ۱۴ ماه پس از عفونت پروتئین های ویروسی کووید-۱۹ در خون خود داشتند.
این پروتئینها در خون نشان میدهند که SARS-CoV-2 همچنان در مخازن بافتی زندگی میکند.
این مطالعه از یک آزمون با درجه تحقیقاتی استفاده کرد که در خارج از آزمایشگاههای تحقیقاتی موجود نیست.
قوی ترین شواهد تا به امروز مبنی بر اینکه کووید-۱۹ در بدن باقی می ماند، سرنخ مهمی از کووید طولانی مدت ارائه می دهد.
به گفته مایکل پلوسو، M.D.، یکی از نویسندگان مطالعه و محقق بیماری های عفونی در UCSF، این مطالعه زمانی آغاز شد که تیم او که بر HIV متمرکز شده بود، زیرساخت های خود را برای مطالعه Covid-19 متمرکز کردند. وقتی همهگیری شروع شد، تیم متوجه شد که پیامهای بهداشت عمومی از یک چارچوب پزشکی مشترک عمل میکنند. پلوسو میگوید: وقتی شنیدیم «این یک بیماری دو هفتهای برای همه خواهد بود و همه به طور کامل بهبود مییابند و زندگی خود را ادامه میدهند [میدانستیم] که تقریباً مطمئناً این درست نخواهد بود». “به دلیل آنچه ما در مورد عواقب طولانی مدت سایر عفونت ها می دانیم
از آوریل ۲۰۲۰، تیم شروع به جمع آوری داده های بالینی و نمونه خون از داوطلبان پس از ابتلا به کووید کرد. سپس آنها نمونهها را حاشیهنویسی و ذخیره کردند تا برای پاسخ به هر سؤالی که در مورد ویروس SARS-CoV-2 در سال آینده ایجاد میشود، آماده باشند.
اما تنها در پاییز سال ۲۰۲۰ بود که جهان شروع به بازگشایی کرد، که تیم شروع به تعجب کرد که آیا ویروس کووید می تواند درازمدت در بدن باقی بماند. با بازگشایی سیستم مراقبت های بهداشتی، بسیاری از اقدامات پزشکی نیاز به آزمایش کووید داشت. ما شروع به دیدن تعداد زیادی از افرادی کردیم که آزمایشهای کووید مثبت کاذب یا عفونت مجدد داشتند. اما وقتی سعی کردیم آنها را درست کنیم، هیچ یک از آنها عفونت مجدد نبود. پلوسو میگوید: «هیچکس واقعاً نمیدانست چه خبر است.
در همین حال، از سال ۲۰۲۰، چند مطالعه یافتههایی را منتشر کردند که نشان میدهد کووید-۱۹ میتواند مدتها پس از دو هفته مورد انتظار در بدن باقی بماند. آن مطالعات نیز بسیار کوچک بودند و معمولاً به گروهی از افراد بسیار منتخب نگاه می کردند. در پاسخ، محققان UCSF مطالعه کنونی را طراحی کردند تا دریابند آیا میتوانند شواهدی از تداوم ویروس SARS-CoV-2 را در بین همه افراد وارد شده در گروه خود شناسایی کنند.
یکی از آن مطالعات کوچک توسط دیوید والت در هاروارد انجام شد. پلوسو میگوید: «ما رابطهای با او و آزمایشگاهش از همکاری با هم در مورد HIV داشتیم. بنابراین ما با هم همکاری کردیم و اساساً سنجش او را روی نمونههایمان اعمال کردیم.» والت، یک توسعهدهنده فناوری بسیار معتبر، یک سنجش تحقیقاتی فوقالعاده حساس (فقط در دسترس محققان) به نام پلت فرم تشخیص آرایهای تک مولکولی Simoa (Quanterix) برای اندازهگیری اسپایک، S1 و آنتیژنهای نوکلئوکپسید SARS-CoV-2 طراحی کرده بود. این آزمایش میتواند مقادیر بسیار کمی از پروتئینها را در نمونهای با حساسیت تقریباً ۱۰۰۰ برابر بیشتر از آزمایشهای معمولی که توسط سایر گروههای تحقیقاتی استفاده میشود، پیدا کند.
به گفته پلوسو، این آرایه تک مولکولی نوعی سنجش ایمنی است. از آنجایی که چنین سنجشهای مبتنی بر ایمنی کمتر از PCR معمول استفاده میشود، برخی از افراد شکاک نتیجه گرفتند که مطالعات قبلی سیگنالهای مثبت کاذب را شناسایی میکنند.
به منظور اثبات اینکه یافته های آنها یک سیگنال مثبت کاذب نبود، تیم آزمایش مشابهی را روی ۲۵۰ نمونه جمع آوری شده از ترکیبی از افراد در سال های ۲۰۱۲-۲۰۱۹ انجام داد. این تیم توانست نشان دهد افرادی که مبتلا به کووید بودند پروتئین های خاصی را در خون نشان دادند که نمونه های قبل از همه گیری فاقد آن بودند.
کمتر از ۲ درصد نمونههای خون قبل از همهگیری مثبت بودند، در مقایسه با ۲۵ درصد نمونههای خون ۱۷۱ نفری که کووید داشتند. این تیم همچنین واکسیناسیون و عفونتهای مجدد احتمالی را در نمونههای پس از همهگیری خود در نظر گرفتند و همچنان شواهدی از پروتئینهای ویروسی پایدار پیدا کردند. این بدان معناست که سیگنال مثبت کاذب بسیار کم بوده است.
پلوسو میگوید: وقتی آنها دریافتند که ۲۵ درصد از مردم تا ۱۴ ماه پس از ابتلای اولیه هنوز پروتئینهای ویروسی کووید-۱۹ در خون خود دارند، ما واقعاً شگفتزده شدیم. آنها انتظار نداشتند این مورد را در بسیاری از افراد پیدا کنند، زیرا جمعیت آنها واقعاً تمایز نیافته بود و بین کسانی که به طور کامل بهبود یافته بودند و کسانی که به کووید طولانی مدت مبتلا بودند تمایز قائل نمی شدند.
پلوسو میگوید: «چیزی که من در مورد دادههای این مطالعه بسیار قانعکننده میدانم این است که یک رابطه بسیار چشمگیر بین میزان بیمار بودن افراد در طول عفونت حاد کووید و میزان احتمال وجود شواهدی مبنی بر ماندگاری آنتیژن وجود دارد. برای پزشکی مانند من، این بسیار قانعکننده است، زیرا به طور شهودی، منطقی است که افرادی که احتمالاً بار بیشتری از ویروس دارند، احتمال بیشتری دارد که ویروسی در اطراف داشته باشند.»
برای ایمی پروال، دکترا، رئیس و مدیر تحقیقات PolyBio، که از این مطالعه حمایت کرد، “این شواهد بسیار قانع کننده ای است مبنی بر اینکه حداقل درصد معینی از مردم هنوز پس از کووید ویروس پایدار را در خود جای داده اند.” پروال ادامه می دهد: “هیچ مکانیسمی وجود ندارد که پروتئین در این نمونه ها وجود داشته باشد، به ویژه در خونی که بدن به طور معمول آن را تجزیه می کند.” پروال توضیح می دهد که از نظر بیولوژیکی غیرمنطقی است که فکر کنیم پروتئین به تنهایی می تواند باقی بماند. در عوض، به احتمال زیاد توسط ویروسی که در بافتها پنهان شده و هنوز در حال ترجمه است، تولید میشود. (ترجمه زمانی اتفاق می افتد که یک ویروس دستگاه سلول ما را تصاحب کند و از آن برای ساختن کپی از خودش استفاده کند).
بر اساس مقاله اخیر در Nature Immunology، که پروال به همراه بیش از سی محقق دیگر از سراسر جهان آن را به رشته تحریر درآورده است، ویروس SARS-CoV-2 می تواند به عنوان یک مخزن در بافت ها باقی بماند و به تکثیر ادامه دهد. در مطالعه دیگری، همان تیم UCSF پشت مطالعه Lancet همچنین RNA SARS-CoV-2 را در بافت روده تا ۶۰۰ روز پس از عفونت پیدا کرد. یک تیم فرانسوی پوستری تحقیقاتی ارائه کردند که پروتئین اسپایک کووید را در خون بیماران مبتلا به کووید طولانی و همچنین RNA دو رشتهای SARS-CoV-2 نشان میدهد که نشاندهنده تکثیر ویروس در پلاکتهای بیماران مبتلا به کووید طولانی است. در کودکان، RNA SARS-CoV-2 در بافت غدد لنفاوی صدها روز پس از عفونت یافت شده است.
در حالی که مطالعه Lancet شواهد قوی از ماندگاری ویروس کووید-۱۹ در خون نشان میدهد، پلوسو به نیاز به تحقیقات بیشتر قبل از انجام هرگونه اقدام بالینی روی بیماران اشاره میکند. پلوسو میگوید: «واقعاً نیاز به تکرار این موضوع و انجام یک مطالعه مشابه در جمعیت بسیار بزرگتری از بیماران وجود دارد. این مطالعه بین بیمارانی که کووید طولانی داشتند یا ممکن است حامل ویروس بدون علائم باشند تفاوتی قائل نشد، بنابراین تیم در نظر دارد این را گسترش دهد و صدها نفر دیگر از همگروه خود را مورد مطالعه قرار دهد. علاوه بر این، از آنجایی که علائم بیماران مبتلا به کووید طولانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است، آنها مایلند بررسی کنند که آیا انواع خاصی از کووید طولانی با تداوم ویروسی مرتبط است یا خیر.
پایان/*
اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید
اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید