به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، جواد آل حبیب- رشد پس از آسیب چیست؟  آسیب فقط ما را از نظر عاطفی زخمی نمی‌کند؛ بلکه تصوری که از خود داریم را نیز دگرگون می‌کند. اما هویت شما قابل بازپس‌گیری است.

هر فقدان چیزی در انسان را نه فقط از نظر احساسی، بلکه از نظر وجودی ویران می کند. حس هویت  در فقدان از دست داده می شود. باید بدانیم بازسازی هویت از روند بهبودی جدا نیست—بلکه بخشی از آن است.

وقتی نقش‌ها ناپدید می‌شوند، خود احساس سردرگمی می‌کند

ما اغلب خود را با نقش‌هایمان تعریف می‌کنیم: من والد هستم، من شریک هستم، من کمک‌کننده‌ام، من موفق هستم. این هویت‌ها با روال‌های روزانه، افرادی که به ما نیاز دارند و ساختارهای اطراف ما تقویت می‌شوند. اما وقتی آسیب یا فقدان رخ می‌دهد، به‌ویژه اگر ناگهانی باشد، این نقش‌ها می‌توانند یک‌باره فرو بریزند.

آنچه برای شما اتفاق افتاده، هویت شما نیست

یکی از آزادکننده‌ترین واقعیت‌ها در روند بهبود از آسیب این است که آنچه برای شما رخ داده، داستان کامل شما نیست. آسیب می‌تواند آنچه روانشناسان «هم‌نشانی بیش از حد با زخم» می‌نامند را ایجاد کند. رویداد یا فقدان به لنزی تبدیل می‌شود که از طریق آن همه چیز، از جمله خودمان را می‌بینیم. و در حالی که مهم است که آسیب را بپذیریم، اگر مراقب نباشیم، می‌تواند ما را تعریف کند.

از خود بپرسید: «کدام بخش‌های من هنوز باقی مانده‌اند؟ کدام بخش‌ها منتظر بازکشف یا بازسازی هستند؟» این مسئله پاک کردن فقدان نیست، بلکه گسترش فراتر از آن است.

کار بر روی هویت بخشی از بهبود است

از منظر روانشناسی، هویت ثابت نیست. هویت در پاسخ به تجربیات زندگی، محیط‌ها و انتخاب‌های ما تکامل می‌یابد. پس از آسیب، ما اغلب فرآیندی را تجربه می‌کنیم که به آن رشد پس از آسیب گفته می‌شود، مفهومی که دهه‌ها پژوهش آن را تأیید کرده است. خود آسیب باعث رشد نمی‌شود، اما نحوه‌ی پردازش آن می‌تواند به خودآگاهی بیشتر، ارزش‌های عمیق‌تر و تعریف مجدد هدف زندگی منجر شود.

شما هنوز آنجا هستید

اگر این را می‌خوانید و احساس می‌کنید خود را از دست داده‌اید، می‌خواهم بدانید: شما هنوز آنجا هستید.

ممکن است دیگر همان کسی نباشید که قبلاً بودید، و درست است که تغییر کرده‌اید. آسیب ما را تغییر می‌دهد، اما ما را پاک نمی‌کند. جوهره‌ی شما، مهربانی‌تان، خردتان، شوخ‌طبعی‌تان، اراده‌تان، همه‌ی این بخش‌ها هنوز دست‌نخورده‌اند. برخی ممکن است مدفون باشند، اما قابل کشف و تقویت هستند.

بازسازی هویت به معنی نادیده گرفتن درد نیست. یعنی اجازه دادن به همزیستی غم و رشد و استفاده از آن کشمکش برای خلق چیزی جدید.

اندیشه‌ی پایانی

ما به اندازه‌ی کافی درباره‌ی از دست دادن هویت در روند بهبودی صحبت نمی‌کنیم. اما اغلب این یک زخم عمیق و فرصتی بسیار قدرتمند است.

شما فقط آنچه برایتان رخ داده نیستید. شما کسی هستید که پس از آن اتفاق تصمیم می‌گیرد باشید.

بازسازی هویت پس از تجربه‌ی آسیب یا فقدان، بخشی از فرآیند بهبودی روانشناختی است و می‌تواند به رشد پس از آسیب (Post-Traumatic Growth) منجر شود، به‌گونه‌ای که افراد با پردازش تجربیات خود، خودآگاهی، ارزش‌ها و هدف زندگی خود را بازتعریف می‌کنند.

به بیان ساده‌تر: هویت انعطاف‌پذیر است و فرآیند بازسازی آن پس از آسیب، نه تنها به ترمیم روانی کمک می‌کند، بلکه زمینه رشد شخصی و افزایش معنا در زندگی را فراهم می‌آورد.

پایان/*

.