محیط کار، نه اتاق روان‌درمانی است، نه جمع دوستان نزدیک. اینجا جایی‌ست که برداشت دیگران اهمیت دارد و رفتارها می‌تواند به‌سرعت تعبیر شود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، جواد آل حبیب- چیزی که روانشناسی توصیه می‌کند در محیط کار برای خودتان نگه دارید.در محیط‌های کاری امروزی، شفافیت و ارتباط باز تشویق می‌شود—از جلسات گروهی برای ساخت تیم گرفته تا کانال‌های گفت‌وگوی دوستانه در شبکه‌های داخلی. اما واقعیت این است: همه‌چیز برای اشتراک‌گذاری ساخته نشده است.
با بیش از یک دهه مطالعه در روانشناسی و رفتار انسان، تجربه نشان داده که زیاده‌گویی در محیط کار می‌تواند به آرامی علیه خودتان عمل کند. ممکن است فکر کنید دارید با همکاران صمیمی‌تر می‌شوید، اما در واقع، بذر قضاوت، حسادت یا حتی سوء‌استفاده را می‌کارید.
روان‌شناسان به این پدیده «دام خودافشایی» می‌گویند. تحقیقات نشان داده‌اند که گفت‌وگوهای شخصی، فقط زمانی رابطه را تقویت می‌کند که اعتماد واقعی از قبل وجود داشته باشد—چیزی که در اغلب محیط‌های کاری، بیشتر فرض می‌شود تا واقعی.
اگر بگویید: «فکر نکنم تا ۵ سال آینده اینجا باشم»، شاید صادقانه باشد—اما باعث می‌شود مدیرتان حس کند شما تعهد کافی ندارید.
طبق نظریه «نقض انتظارات»، وقتی کسی برخلاف پیش‌بینی‌ها رفتار می‌کند، باعث ناراحتی و بی‌اعتمادی می‌شود.
مقایسه حقوق با دیگران معمولاً به حس نارضایتی منجر می‌شود، حتی اگر خودتان دریافتی خوبی داشته باشید.
بر اساس مفهوم «محرومیت نسبی»، انسان‌ها نه براساس واقعیت، بلکه بر اساس مقایسه با دیگران احساس نابرابری می‌کنند.
با وجود تنوع بالای امروزی، اظهار نظرهای شدید ایدئولوژیک می‌تواند افراد را از شما دور کند.
روانشناسی نشان می‌دهد ما ناخودآگاه کسانی را ترجیح می‌دهیم که شبیه ما فکر می‌کنند و از بقیه فاصله می‌گیریم.
تخلیه هیجانی ممکن است موقتی آرامش بدهد، اما سریع به شایعه و حاشیه تبدیل می‌شود.
طبق «نظریه سرایت هیجانی»، احساسات منفی سریع‌تر از مثبت‌ها منتقل می‌شوند—و شما را فردی منفی‌نگر جلوه می‌دهند.
۹ چیزی که روان شناسی توصیه می‌کند در محیط کار، برای خودتان نگه دارید / هیچ گاه این مسائل را به همکاران خود در محل کار بازگو نکنید
چه از نظر مالی در تنگنا باشید یا سرمایه‌گذاری موفقی کرده باشید، گفتن آن می‌تواند حس ترحم یا حسادت ایجاد کند.
مطالعات نشان داده‌اند که مردم، بر اساس نشانه‌های ظاهری ثروت یا فقر، درباره شایستگی شما قضاوت می‌کنند—even if irrelevant.
روابط کاری شایع‌تر از چیزی است که تصور می‌شود، اما صحبت درباره جزئیات آن می‌تواند باعث شایعه‌سازی و از بین رفتن مرزها شود.
بر اساس «نظریه مرزها»، بهتر است هویت حرفه‌ای و شخصی را از هم جدا نگه دارید.
اگر نیاز به حمایت یا تسهیلات دارید، حتماً با مدیر یا واحد منابع انسانی صحبت کنید. اما در میان گذاشتن جزئیات با همه همکاران ممکن است باعث برچسب زدن ناخواسته شود.
هنوز هم، حتی در محیط‌های آگاه، افرادی ممکن است شما را ناپایدار یا حساس ارزیابی کنند.
اگر دنبال شغل جدید یا راه‌اندازی استارتاپ هستید، تا زمانی که قطعی نشده، بهتر است چیزی نگویید.
مفهوم «مدیریت برداشت» می‌گوید دیگران براساس همین اطلاعات، قضاوت‌های بلندمدت می‌سازند.
انتقاد زمانی سازنده است که همراه با پیشنهاد باشد و به‌گوش افراد مؤثر برسد.
در غیر این‌صورت، فقط شما را به‌عنوان «شاکی همیشگی» معرفی می‌کند—نه یک رهبر بالقوه.
محیط کار، نه اتاق روان‌درمانی است، نه جمع دوستان نزدیک. اینجا جایی‌ست که برداشت دیگران اهمیت دارد و رفتارها می‌تواند به‌سرعت تعبیر شود.
حفظ حریم شخصی، نشانه‌ی بلوغ عاطفی‌ست.
همان‌طور که دانیل گلمن، روان‌شناس برجسته، گفته:
«اگر از احساسات خود آگاه نباشید، در درک احساسات دیگران هم ضعیف عمل می‌کنید.»
گاهی عاقلانه‌ترین حرفی که می‌توان در محیط کار زد، این است:
هیچ حرفی نزنید.
پایان/*
.
