به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، محاسبه حقوق بازنشستگی تحت تأثیر مستقیم دو مفهوم کلیدی “سابقه کار” و “سابقه بیمه” قرار دارد که اگرچه ممکن است در نگاه اول مشابه به نظر برسند، اما تفاوت‌های بنیادینی داشته و هر کدام تأثیر متفاوتی بر میزان مستمری نهایی دارند.

تفاوت سابقه کار و سابقه بیمه

سابقه کار به مجموع دوره‌هایی اطلاق می‌شود که فرد در یک زمینه شغلی فعالیت داشته است، بدون آنکه necessarily به پرداخت حق بیمه مرتبط باشد. این مفهوم صرفاً به مدت زمان اشتغال فرد اشاره دارد و می‌تواند شامل فعالیت‌های مختلف شغلی حتی بدون پوشش بیمه‌ای باشد.

در مقابل، سابقه بیمه به مدت زمانی اشاره دارد که حق بیمه فرد توسط کارفرما به سازمان تامین اجتماعی یا سایر صندوق‌های بازنشستگی پرداخت شده است. این سابقه است که پایه اصلی محاسبات بازنشستگی را تشکیل می‌دهد و دسترسی به مزایای اجتماعی مانند مستمری بازنشستگی، خدمات درمانی و سایر حمایت‌ها را ممکن می‌سازد.

تأثیر سابقه بر حقوق بازنشستگی

حقوق نهایی بازنشستگی بر اساس سابقه بیمه پرداختی محاسبه می‌شود. هرچه فرد سابقه بیمه بیشتری داشته باشد، حقوق بازنشستگی او نیز افزایش می‌یابد. این افزایش در واقع نوعی پاداش به وفاداری کاری و سنوات خدمت محسوب می‌شود.

سابقه کار اگرچه به طور مستقیم در فرمول محاسبه حقوق بازنشستگی لحاظ نمی‌شود، اما به صورت غیرمستقیم از طریق تأثیر بر پایه سنوات و افزایش حقوق اولیه، می‌تواند بر میزان مستمری نهایی تأثیر بگذارد.

هشدار درباره شکاف بین سابقه کار و بیمه

در بسیاری از موارد، شاهد هستیم که سابقه بیمه افراد به دلایل مختلف از جمله عدم پرداخت حق بیمه توسط برخی کارفرمایان، بسیار کمتر از سابقه کار واقعی آن‌هاست. این شکاف می‌تواند تأثیر منفی قابل توجهی بر میزان حقوق بازنشستگی داشته باشد. بنابراین نظارت بر تکلیف قانونی کارفرمایان در بیمه کردن کارکنان از اهمیت حیاتی برخوردار است.

در نظام تأمین اجتماعی ایران، سابقه بیمه نقش تعیین‌کننده‌ای در محاسبه حقوق بازنشستگی دارد، در حالی که سابقه کار بیشتر بر اموری مانند افزایش پایه سنوات و حقوق اولیه تأثیر می‌گذارد. آگاهی از این تفاوت‌ها و نظارت مستمر بر سوابق بیمه‌ای، تضمین‌کننده دستیابی به حقوق بازنشستگی عادلانه و شایسته است.