خودزنی در نوجوانان، یک مشکل رو به رشد در جامعه‌ی امروز است که دلایل متعددی دارد و عواقب جدی برای سلامت روانی و اجتماعی نوجوانان به همراه دارد. این رفتار، اغلب به عنوان یک راه برای مقابله با احساسات دردناک و منفی مانند استرس، اضطراب، خشم، ...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، دکتر پریسا کربلایی حسنی درباره خودزنی در نوجوانان از دید اینکه یک نگاه عمیق است و نقش خانواده و مدرسه را در پیشگیری از خودزنی در نوجوانان اینگونه به خبرنگار اندیشه قرن گفت: خودزنی در نوجوانان، یک مشکل رو به رشد در جامعه‌ی امروز است که دلایل متعددی دارد و عواقب جدی برای سلامت روانی و اجتماعی نوجوانان به همراه دارد. این رفتار، اغلب به عنوان یک راه برای مقابله با احساسات دردناک و منفی مانند استرس، اضطراب، خشم، غم و تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
* مشکلات روانی: افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اختلالات شخصیتی از جمله دلایل اصلی خودزنی هستند.
* استرس و فشار: فشارهای تحصیلی، مشکلات خانوادگی، طرد اجتماعی و تغییرات هورمونی می‌توانند به خودزنی منجر شوند.
* مشکلات در بیان احساسات: بسیاری از نوجوانان نمی‌دانند چگونه احساسات خود را به طور سالم بیان کنند و به همین دلیل به خود آسیب می‌رسانند.
* تقلید از دیگران: گاهی اوقات نوجوانان به دلیل مشاهده‌ی خودزنی در دوستان یا رسانه‌ها، به این رفتار روی می‌آورند.
* جلب توجه: برخی نوجوانان با خودزنی سعی می‌کنند توجه اطرافیان را به خود جلب کنند.
* تنبیه خود: برخی دیگر از نوجوانان با خودزنی خود را تنبیه می‌کنند.
خودزنی به اشکال مختلفی انجام میشود که برخی از آن‌ها عبارتند از:
* ایجاد بریدگی و زخم روی پوست
* سوختن پوست
* کوبیدن سر به دیوار
* کندن مو
* گاز گرفتن خود
* شکستن استخوان‌ها
* عفونت: زخم‌های ناشی از خودزنی مستعد عفونت هستند.
* اسکار: خودزنی می‌تواند باعث ایجاد اسکارهای دائمی روی پوست شود.
* مشکلات روحی: خودزنی می‌تواند باعث تشدید افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روانی شود.
* خطر خودکشی: در برخی موارد، خودزنی می‌تواند به خودکشی منجر شود.
پریسا کربلایی حسنی؛ خودزنی در نوجوانان: یک نگاه عمیق / نقش خانواده و مدرسه در پیشگیری از خودزنی در نوجوانان چیست؟!
* ایجاد ارتباط: ایجاد یک ارتباط صمیمی و بدون قضاوت با نوجوان بسیار مهم است.
* پذیرش احساسات: به احساسات نوجوان احترام بگذارید و نشان دهید که او را درک می‌کنید.
* جستجوی کمک حرفهای: با یک روانشناس یا مشاور کودک و نوجوان مشورت کنید.
* آموزش مهارت‌های مقابله: به نوجوان کمک کنید تا مهارت‌های مقابله با استرس و احساسات منفی را بیاموزد.
* تغییر محیط: اگر محیط خانواده یا مدرسه برای نوجوان استرس‌زا است، سعی کنید تغییراتی در این محیط ایجاد کنید.
* توجه به علائم هشداردهنده: علائمی مانند افسردگی، اضطراب، تغییرات رفتاری، انزواطلبی و مشکلات در مدرسه را جدی بگیرید.
* ایجاد محیطی امن: محیطی امن و حمایتی در خانه ایجاد کنید تا نوجوان بتواند آزادانه احساسات خود را بیان کند.
* آموزش مهارت‌های اجتماعی: به نوجوان کمک کنید تا مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله را بیاموزد.
* ترویج سبک زندگی سالم: تشویق به فعالیت بدنی، تغذیه سالم و خواب کافی می‌تواند به بهبود سلامت روان کمک کند.
خانواده به عنوان اولین و مهمترین محیط اجتماعی برای رشد و پرورش نوجوانان، نقش بسیار مهمی در پیشگیری از خودزنی ایفا می‌کند. با ایجاد یک محیط امن، حمایتی و پر از عشق، خانواده می‌تواند به نوجوان کمک کند تا با مشکلات و چالش‌های زندگی به صورت سالم‌تری مقابله کند.
در اینجا به برخی از نقش‌های مهم خانواده در پیشگیری از خودزنی اشاره می‌کنیم:
* ارتباط باز: ایجاد فضایی امن برای نوجوان تا بتواند آزادانه احساسات، نگرانی‌ها و مشکلات خود را با والدین در میان بگذارد.
* گوش دادن فعال: به حرفهای نوجوان به دقت گوش داده و نشان دهید که برای او ارزش قائل هستید.
* حمایت عاطفی: به نوجوان اطمینان دهید که همیشه در کنارش هستید و از او حمایت می‌کنید.
* حل مسئله: به نوجوان یاد دهید که چگونه مشکلات را شناسایی کرده و راه حل‌های مناسب برای آن‌ها پیدا کند.
* مدیریت احساسات: به نوجوان کمک کنید تا احساسات خود را بشناسد و به صورت سالمی آن‌ها را بیان کند.
* ارتباط موثر: به نوجوان آموزش دهید که چگونه به صورت مؤثر با دیگران ارتباط برقرار کند.
* ثبات عاطفی: ایجاد یک محیط خانوادگی پایدار و عاری از تنش و درگیری.
* حمایت عاطفی: نشان دادن عشق و محبت به نوجوان و ایجاد احساس امنیت در او.
* توجه به نیازهای نوجوان: توجه به نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی نوجوان و تلاش برای برآورده کردن آن‌ها.
* تغییرات رفتاری: به تغییرات ناگهانی در رفتار نوجوان مانند انزواطلبی، تغییر در عادات خواب و خوراک، کاهش عملکرد تحصیلی و عصبانیت بیش از حد توجه کنید.
* علائم افسردگی و اضطراب: علائمی مانند احساس غمگینی، بی‌حوصلگی، اضطراب، کاهش علاقه به فعالیت‌های لذت‌بخش و افکار منفی را جدی بگیرید.
* علائم خودزنی: به دنبال هرگونه علائمی از خودزنی مانند بریدگی روی پوست، کبودی‌های مکرر و پوشیدن لباس‌های آستین بلند در هوای گرم باشید.
* روانشناس یا مشاور: در صورت مشاهده‌ی علائم خودزنی یا مشکلات روانی در نوجوان، حتما به یک روانشناس یا مشاور کودک و نوجوان مراجعه کنید.
به یاد داشته باشید که پیشگیری از خودزنی یک فرایند مستمر است و نیاز به همکاری و مشارکت همه اعضای خانواده دارد.
علاوه بر نقش خانواده، مدرسه، جامعه و رسانه‌ها نیز می‌توانند در پیشگیری از خودزنی نقش مهمی ایفا کنند.
مدرسه به عنوان یکی از مهمترین محیط‌های اجتماعی نوجوانان، نقش بسیار مهمی در پیشگیری از خودزنی ایفا می‌کند. در این محیط، نوجوانان بخش قابل توجهی از وقت خود را سپری می‌کنند و تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند روابط همسالان، فشارهای تحصیلی و تعامل با معلمان قرار می‌گیرند.
در اینجا به برخی از نقش‌های مهم مدرسه در پیشگیری از خودزنی اشاره می‌کنیم:
* فضای باز برای بیان احساسات: ایجاد فضایی که در آن دانش‌آموزان بتوانند آزادانه احساسات خود را بیان کنند و به دنبال کمک باشند.
* حمایت از تنوع: پذیرش تفاوت‌های فردی و ایجاد فضایی که در آن همه دانش‌آموزان احساس تعلق کنند.
* مدیریت قلدری: مقابله جدی با قلدری و ایجاد فرهنگ احترام متقابل.
* مدیریت احساسات: آموزش مهارت‌های شناسایی و مدیریت احساسات مانند خشم، اضطراب و غم.
* حل مسئله: آموزش روش‌های حل مسئله برای مقابله با مشکلات و چالش‌ها.
* ارتباط مؤثر: آموزش مهارت‌های ارتباطی برای برقراری ارتباط سالم با دیگران.
* برنامه‌های آموزشی: برگزاری برنامه‌های آموزشی در مورد سلامت روان، افسردگی، اضطراب و خودزنی.
* کاهش تابو: کاهش تابوهای موجود در مورد مسائل روانشناختی و تشویق دانش‌آموزان به دنبال کمک گرفتن.
* آموزش به معلمان: آموزش به معلمان برای شناسایی علائم هشداردهنده خودزنی مانند تغییرات رفتاری، انزواطلبی و کاهش عملکرد تحصیلی.
* ارتباط با خانواده: ایجاد ارتباط نزدیک با خانواده دانش‌آموزان برای همکاری در شناسایی و درمان مشکلات.
* روانشناس مدرسه: حضور روانشناس در مدرسه برای ارائه مشاوره به دانش‌آموزان و خانواده‌ها.
* ارتباط با مراکز درمانی: ایجاد ارتباط با مراکز درمانی برای ارجاع دانش‌آموزان نیازمند به درمان.
* اجرای برنامه‌های جامع: اجرای برنامه‌های جامع پیشگیری از خودکشی که شامل آموزش، آگاهی‌بخشی و حمایت از دانش‌آموزان باشد.
با همکاری خانواده، مدرسه و جامعه می‌توان محیطی امن و حمایتی برای نوجوانان ایجاد کرد و از بروز خودزنی پیشگیری نمود.
توجه: اطلاعات ارائه شده در این متن صرفاً جنبه‌ی اطلاع‌رسانی داشته و جایگزین مشاوره تخصصی نمی‌باشد. در صورت مشاهده علائم خودزنی در نوجوانان، حتما با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید.
پریسا کربلایی حسنی
پایان/*
.
اردیبهشت ۲, ۱۴۰۴
فروردین ۱۸, ۱۴۰۴
