۲۳:۱۰ - ۱۴۰۳/۰۲/۱۰

تکنولوژی و فناوری

جت جنگنده/تاریخچه زمانی جت های جنگنده ایالات متحده را ببینید!معرفی۳جت قوی

وجه مشترک هر پنج نسل، موتور جت است، اختراعی که آنقدر انقلابی است که ایالات متحده پس از اثبات فناوری، حتی یک جنگنده با ملخ نساخته است.

جت جنگنده/تاریخچه زمانی جت های جنگنده ایالات متحده را ببینید!معرفی۳جت قوی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، وجه مشترک هر پنج نسل، موتور جت است، اختراعی که آنقدر انقلابی است که ایالات متحده پس از اثبات فناوری، حتی یک جنگنده با ملخ نساخته است.برای اطلاعات بیشتر اندیشه قرن را دنبال کنید

جت جنگنده

در ۸۰ سال گذشته، نیروهای هوایی جهان در پنج نسل از جنگنده های جت آسمان را شکار کرده اند. وجه مشترک هر پنج نسل، موتور جت است، اختراعی که آنقدر انقلابی است که ایالات متحده پس از اثبات فناوری، حتی یک جنگنده با ملخ نساخته است.

موتور جت عملکرد باورنکردنی را باز کرد و به جنگنده‌ها این امکان را داد تا در نهایت دیوار صوتی را سوراخ کنند، محموله‌هایی از بمب‌ها را که زمانی برای بمب‌افکن‌های سنگین ذخیره می‌شد حمل کنند و تا لبه فضا اوج بگیرند. در اینجا تاریخ هر پنج نسل و نسل بعدی است: جنگنده نسل ششم.

جت جنگنده/تاریخچه زمانی جت های جنگنده ایالات متحده را ببینید!معرفی3جت قوی

جت جنگنده/تاریخچه زمانی جت های جنگنده ایالات متحده را ببینید!معرفی۳جت قوی

 

۱۹۴۲  نسل اول: دنباله دارها و ستاره های تیرانداز

در سال ۱۹۴۱، اولین هواپیمای متفقین با موتور جت، بریتانیایی Gloster E.28/39، به طور محرمانه به مقامات نیروی هوایی ارتش ایالات متحده نشان داده شد، آنها سپس به صنعت آمریکا دستور دادند تا جنگنده جت خود را توسعه دهند. هواپیمای بل در یک برنامه سقوط هواپیمای P-59 Airacomet، اولین هواپیمای جت آمریکا را توسعه داد. Airacomet بسیار مخفیانه ساخته شد، به طوری که بل برروی بدنه را برای مخفی کردن ورودی‌های هوای عظیم هواپیما – که فقط در هواپیماهای جت یافت می‌شود – می‌گذاشت و یک پروانه تقلبی روی دماغه نصب کرد. این هواپیما در اکتبر ۱۹۴۲ پرواز کرد اما هرگز درگیری را ندید.

Airacomet به سرعت توسط یک هواپیمای دیگر به نام Lockheed P-80 Shooting Star دنبال شد. P-80 همچنین در یک بازه زمانی فشرده توسعه یافت، توسعه آن در سال ۱۹۴۳ آغاز شد، با اولین پرواز در سال ۱۹۴۴. شوتینگ استار اولین هواپیمایی بود که در پرواز همسطح از سرعت ۵۰۰ مایل در ساعت فراتر رفت و در نهایت به سرعت ۵۸۰ مایل در ساعت رسید. این هواپیما به عنوان یک رهگیر در ارتفاع بالا ساخته شده است، موتورهای جت آن به آن اجازه می دهند نسبت به هواپیماهای محرک برتری ارتفاع داشته باشد، سپس از بالا به آنها حمله کند. P-80 قبل از روز VE فقط تعداد معدودی از ماموریت های شناسایی را در اروپا انجام داد اما شاهد نبردهای گسترده در جنگ کره بود. P-80 یک هواپیمای فقط اسلحه بود و شش مسلسل کالیبر ۵۰ را در دماغه نصب می کرد.

۱۹۵۸ نسل دوم: طلوع جت + موشک

اف-۸۶ سابر آمریکای شمالی اولین جنگنده جت آمریکایی نبود، اما اولین جنگنده جت مجهز به موشک های هوا به هوا بود، ترکیبی از نیروگاه ها که امروزه نیز بر آن حاکم است. این هواپیما بسیار موفق بود و نزدیک به ۱۰۰۰۰ هواپیما با ۳۰ کشور در سراسر جهان از جمله نیروی هوایی و نیروی دریایی ایالات متحده ساخته و پرواز کرد. F-86 به عنوان یک جت جنگنده نسل دوم در نظر گرفته می شود که تنها چند سال از جت های زمان جنگ مانند Me262 و Meteor عقب مانده است.

در سال ۱۹۵۸، جنگنده های F-86 نیروی هوایی جمهوری چین در درگیری های هوایی با جنگنده های MiG-15 و MiG-17 نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق بر فراز تنگه تایوان درگیر شدند. تحت عملیات جادوی سیاه، نیروی هوایی بیست فروند F-86 مجهز به موشک های هوا به هوا هدایت مادون قرمز AIM-9B Sidewinder را به تایوان فرستاد. خلبانان تایوانی در مجموع ۲۵ کشتار Sidewinder علیه میگ ها را مدعی شدند که ۵۰ سال نبرد هوایی با تفنگ و تفنگ را مختل کرد.

۱۹۶۱ | نسل سوم: موتور جت به طور کامل محقق شد

در خدمت نظامی ایالات متحده بین سال های ۱۹۶۱ تا ۱۹۹۶، F-4 فانتوم نوید ارائه موتور جت مدرن بود. موتور جت J-79 که به طور تصاعدی قدرتمندتر از موتور شعاعی بود، برای جنگنده‌های سریع‌تری ساخته شد که می‌توانستند بمب‌هایی بیشتر از بمب‌افکن‌های جنگ جهانی دوم حمل کنند. F-4 یک هواپیمای چند منظوره بود که قادر بود در نقش های برتری هوایی، حمله، پشتیبانی از هوای نزدیک، شناسایی و سرکوب دفاع هوایی عمل کند. F-4 به عنوان یک جت جنگنده نسل سوم در نظر گرفته می شد.

F-4 Phantom تنها ۱۶ سال پس از پایان جنگ جهانی دوم به نمایش درآمد. F-4 با حداکثر سرعت ۱۷۱۱ مایل در ساعت، چهار برابر سریعتر از موستانگ افسانه ای P-51D بود و می توانست دو برابر ارتفاع، تا حداکثر ارتفاع ۶۰۰۰۰ پا پرواز کند. اگرچه وزن آن کمتر از نیمی از بمب افکن سنگین B-29 Superfortress بود، اما می توانست ۵۰ درصد مهمات بیشتر حمل کند، تا مجموع ۱۸۰۰۰ پوند بمب، موشک و غلاف حسگر. F-4 همه این کارها را با دو خدمه انجام داد، یعنی نه خدمه کمتر از B-29.

 

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید

مطالب مرتبط