به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن،پریسا کربلایی حسنی روانشناس بالینی کودک و نوجوان در یادداشتی درباره لزوم مهارت دوست یابی در کودکان و نقش والدین به خبرنگار اندیشه معاصر گفت: والدین معمولاً نگرانی هایی در زمینه دوست یابی کودکانشان دارند و خیلی از آن‌ها می گویند بچه‌ی ما سالم است و محیط ناسالم است. اما آیا تضمینی وجود دارد که والدین همیشه کنار فرزندشان هستند و همیشه مراقب او هستند که دوست اشتباهی نداشته باشد؟! قطعا پاسخ خیر است. پس به جای نگرانی باید دانش و آگاهی کودکتان را در دوست یابی بالا ببرید. خصوصیت فرزند آدم این است که وقتی او را از انجام کاری منع می کنید دقیقاً آن کار را انجام می دهد پس کنترلگری زیاد در دوست یابی جوابگو نیست. بلکه باید به او مهارت آموخت.

وی ادامه داد: معمولاً کودکانی که به سختی می‌توانند دوست پیدا کند یا رابطه خیلی سطحی با دیگران دارند، از مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی رنج می‌برند. داشتن دوست خوب یکی از عوامل مهمی است که بر سلامت روان کودک تاثیر می گذارد. حتی فقط یک دوست می تواند شرایط بسیار خوبی برای کودک فراهم کند. کیفیت دوستان از کمیت مهم تر است. کودکان با کمک دوستان خود می توانند راه حل هایی برای رفع مشکلات پیدا کنند. یونیسف می‌گوید: هر کودک سالم و نرمال حداقل ۲ تا حداکثر ۶ دوست می‌تواند داشته باشد.

توصیه هایی به والدین جهت دوست یابی کودکان:

– اگر فرزند شما نمی تواند دوستی پیدا کند مشکل از او نیست بخاطر شرایط زندگی شهری است. با گردش های خانوادگی و دورهمی با همسایه ها شرایطی برای کودک فراهم کنید که به واسطه ارتباطات اجتماعی‌تان دوستانی پیدا کند.

– آموزش مهارت های اجتماعی به کودکتان: مهارت‌هایی مثل سلام کردن، معرفی خود و…، را به او آموزش دهید و خودتان نقش الگو بودن داشته باشید.

– شروع صحبت بر اساس تکنیک‌های یخ شکن:

به کودکتان یاد بدهید چگونه یخ رابطه را بشکند و تعاملش را با دیگران شروع کند و گرم کند.

– وادار کردن کودک به پرسیدن و سوال کردن: اینکه شما فقط نقش آموزش دهنده یا الگو بودن را داشته باشید کافی نیست، بلکه باید پس از آن کودک خود را وادار به صحبت کردن و برقراری رابطه کنید مثلا: یک آدرس از دیگران بپرس، پرسیدن اسم پارک و…

-به فرزند خود تعریف کردن از دیگران را یاد بدهید. چون تعریف کردن مسیر ورود به دنیای دیگران است. مثلاً :تعریف از عکس روی پیراهن یک کودک در پارک، تعریف از بازی بچه ها و…

پریسا کربلایی حسسنی روان شناس بالینی

– ارائه الگوی مناسب :

خودتان به کودکتان یاد دهید که خوراکی خود را تعارف کند و در بازی اسباب بازی را با دوستانش به اشتراک بگذارد. مثلا کودک می خواهد به مدرسه برود ۲ تا لقمه درست کنید و به او بگویید ببین کدام دوستت خوراکی نیاورده یا هوس لقمه کرده و… به او از لقمه ات بده.

– ایجاد شرایط دوستی برای کودکان: خودتان شرایطی برای دوستی کودکتان فراهم کنید، (مثلا او را به پارک ببرید تا با بچه ها ارتباط بگیرد و بازی کند).

– آموزش بازی های خاص منطقه ای که زندگی می کنید به کودکتان: چون باعث ایجاد زبان مشترک در تعامل با دیگران می‌شود.

– به کودکتان به مشارکت گذاشتن چیزی که صاحب آن است را با دیگری آموزش دهید.(مثلاً دوچرخه)

– آموزش شیوه ی معذرت خواهی در صورت اشتباه.

– آموزش پذیرش معذرت خواهی دیگران.

این روانشناس در پایان تصریح کرد: پس از آنکه به کودکتان در موقعیت های مختلف دوست یابی را آموزش دادید حالا نوبت یاد دادن ویژگی های دوست خوب و ویژگی های دوست بد و مشخص کردن دایره دوستی ها و… است. با زبانی دوستانه و در قالب قصه ها و بازی های گوناگون این موارد را به کودکتان آموزش دهید. می توانید از یک روانشناس کودک و نوجوان هم برای آموزش مهارت دوست یابی کمک بگیرید./ اندیشه معاصر

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید