به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن،نسترن بهرمان، دانش پژوه دکتری مدرسی معارف اسلامی، استاد حوزه و دانشگاه در یادداشتی درباره ارتباط عمیق میان عزاداری امام حسین(علیه السلام) و رضای خداوند در یادداشت اختصاصی برای پایگاه خبری اندیشه قرن نوشت: قدر مسلم این است که امام حسین علیه السلام به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام، جایگاه والایی نزد خداوند و پیروان اهل بیت علیهم السلام دارد. این متن به نقل از امام صادق و امام رضا علیهم السلام بر اهمیت عزاداری و ابراز احساسات در قبال مصیبت‌های آن حضرت و ارتباط عمیق میان عزاداری امام حسین و رضای خداوند تأکید می‌کند.

در ابتدا حدیثی از امام صادق (علیه السلام) آمده است که فرمودند: هیچ چشم و اشکی نزد خداوند محبوبتر از چشمی که بر امام حسین بگرید و اشک بریزد نیست.

حضرت به این نکته اشاره می کنند که چشمی که بر مصیبت امام حسین علیه السلام گریه کند و اشک بریزد، برای خداوند متعال بسیار محبوب و ارجمند است. این بیان گویای عظمت و جایگاه رفیع امام حسین علیه السلام در نزد خدا و اهمیت عزاداری و گریه بر آن حضرت است.

در ادامه حدیث از امام رضا علیه السلام پاسخ این سوال مطرح می شود که چرا چنین اهمیتی به عزاداری و گریه بر امام حسین علیه السلام داده شده است و همچنین نقش و اهمیت این احساسات در تقرب به خداوند و درک عمق مصیبت آن حضرت چیست.

همچنین امام رضا (علیه السلام) فرمود: آنگاه که خداوند عزوجل به حضرت ابراهیم دستور داد قوچی را که برای او فرستاده بود به جای فرزندش اسماعیل قربانی کند حضرت ابراهیم آرزو کرد ای کاش فرزندش اسماعیل را به دست خود قربانی میکرد و مأمور به ذبح قوچ نمیشد تا در قلب خود رنج پدری که عزیزترین فرزندش را به دست خود قربانی کرده است احساس میکرد و به سبب آن به بالاترین درجات ثواب مصیبت زدگان نائل می.گشت پس خدای عزوجل به او وحی کرد ای ابراهیم محبوبترین آفریدگان من نزد تو کیست؟

حضرت عرض کرد پروردگارا هیچ آفریده ای نزد من محبوبتر از حبیب تو محمد نیـست.  بار دیگر خداوند به او وحی فرمود خودت را بیشتر دوست میداری یا او را؟ حضرت ابراهیم پاسخ داد او را بیشتر از خود دوست میدارم.  باز هم به او وحی شد: فرزند او برای تو محبوبتر است یا فرزند خودت؟ پاسخ داد البته که فرزند او دیگر بار خداوند به او وحی فرمود کشته شدن فرزند او به دست دشمنانش با ظلم و ستم برای قلب تو دردناک تر است یا قربانی شدن فرزندت به دست تو در راه اطاعت و بندگی من؟

با توجه به حدیث مطرح شده، می‌توان این نکات را استنباط کرد:

۱. خداوند به حضرت ابراهیم دستور داد تا فرزندش اسماعیل را قربانی کند. اما در لحظه آخر، خداوند قوچی را به جای او فرستاد تا قربانی شود.

۲. حضرت ابراهیم آرزو کرد کاش خودش اسماعیل را قربانی می‌کرد تا در قلب خود رنج پدری را احساس کرده و به بالاترین درجات ثواب مصیبت‌زدگان نائل شود.

۳. خداوند از حضرت ابراهیم پرسید که محبوب‌ترین مخلوق نزد او چه کسی است. حضرت ابراهیم پاسخ داد که محمد(صلی الله علیه و آله) محبوب‌ترین مخلوق خداست.

۴. خداوند سپس پرسید که آیا حضرت ابراهیم خودش را بیشتر دوست دارد یا پیامبر محمد(صلی الله علیه و آله)را. حضرت ابراهیم پاسخ داد که پیامبر محمد(صلی الله علیه و آله)را بیشتر از خودش دوست دارد.

۵. خداوند به حضرت ابراهیم خبر داد که بعد از پیامبر محمد(صلی الله علیه و آله)، فرزند او حسین(علیه السلام) توسط ظالمان کشته خواهد شد و این برای قلب حضرت ابراهیم سخت‌تر است تا قربانی کردن فرزندش اسماعیل.

در مجموع، این حدیث شریف بر اهمیت مقام و جایگاه پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله)و خاندان او در نزد خداوند و همچنین بر عظمت مصیبت‌های آنان تأکید می‌کند.

باتوجه به مطالبی که در این دوحدیث مطرح گردید، میتوان نتایج زیر را استنباط کرد:

۱. امام صادق (علیه السلام) بر اهمیت و ارزش گریه و عزاداری بر مصیبت امام حسین (علیه السلام) تأکید دارند و میفرمایند چنین اشکی بسیار محبوب و گرامی در نزد خداوند است.

۳. این امر بیانگر جایگاه رفیع و عظمت امام حسین (علیه السلام) در نزد خداوند و همچنین اهمیت و ارزش عزاداری و گریه بر آن حضرت است.

۴. خداوند به حضرت ابراهیم میفرماید که گروهی پس از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)با ظلم و ستم فرزند او را به شهادت میرسانند و او را همچون گوسفندی سر میبرند و گرفتار عذاب الهی میشوند.

در مجموع، این متن بر اهمیت عزاداری و گریه بر مصیبت امام حسین (علیه السلام) و جایگاه والای آن حضرت در نزد خداوند تأکید دارد

منبع: اندیشه قرن

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید