به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، چرا خوردن و وزن دادن اینقدر موضوعات داغ است؟ چرا بسیاری از زنان احساس می کنند که رژیم گرفتن و کاهش وزن چنین دستاوردهای مهمی هستند؟برای اطلاعات بیشتر با اندیشه قرن همراه باشید.

امتیاز کلیدی

زنان بی اشتها اغلب شرم را تجربه می کنند و به دنبال بی حس کردن این احساس هستند.
آنها سعی می کنند شرم را با کمال گرایی بی حس کنند.
چرخه معیوب شرم و کمال گرایی باید در درمان مورد توجه قرار گیرد.

چرا دختران و زنان ما غذا نمی خورند؟ دلایلی که چرا زنان رژیم غذایی دارند چیست؟

در مورد دختران، نوجوانان و زنان ما چه می گذرد؟

چرا خوردن و وزن دادن اینقدر موضوعات داغ است؟ چرا بسیاری از زنان احساس می کنند که رژیم گرفتن و کاهش وزن چنین دستاوردهای مهمی هستند؟ من به زنانی در تمام سنین اشاره می کنم که در جستجوی بی وقفه لاغری هستند و به محدودیت غذایی افتخار می کنند. داشتن وزن سالم قطعا مهم است، اما تمرکز بر رژیم غذایی و محدود کردن مصرف غذا در بسیاری از موارد منجر به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی می شود که در برابر درمان بسیار مقاوم هستند. علاوه بر این، آنها با افسردگی، انزوا و مشکلات سلامتی مرتبط هستند.

به نظر می‌رسد تفکر متخصصانی که زنان مبتلا به اختلالات خوردن را درمان می‌کنند، بر درمان افسردگی و اضطراب متمرکز است و در عین حال روی بازسازی شناختی نیز کار می‌کند، به‌ویژه در مورد افکار منفی مانند: «اگر یک پوند اضافه کنم به‌عنوان یک پرخور دیده می‌شوم. ” درمانگران همچنین تمایل دارند با متخصصان تغذیه همکاری کنند که هدف آنها عادی سازی عادات غذایی سالم برای بازگرداندن وزن بدن است. علاوه بر این، درمان اغلب شامل پزشکی است که سلامت جسمی را زیر نظر دارد.

تحقیقات جدیدتر به ویژه تحقیقات هاوارد و همکاران. (۲۰۲۳) تمرکز بسیار جالب و منحصر به فردی داشته است. من این تحقیق را به ویژه با طراوت یافتم زیرا یک لنز اضافی برای مشاهده بی اشتهایی عصبی و به طور کلی محدودیت های غذایی اضافه می کند. من فکر می‌کنم این دیدگاه در درمان زنان با مشکلات مربوط به خوردن و تصویر بدن تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. هوارد و همکاران (۲۰۲۳) با ۱۱ زن بالای ۱۸ سال که تحت درمان سرپایی برای بی اشتهایی عصبی در یک سرویس اختلالات خوردن در جامعه بودند، مصاحبه کرد. آنها با پرسشنامه معاینه اختلال خوردن، پرسشنامه دموگرافیک و مصاحبه حضوری مورد ارزیابی قرار گرفتند.

تمرکز این مطالعه بر رابطه بین بی اشتهایی و احساسات خودآگاه شرم و کمال گرایی بود. یافته ها نشان داد که بی اشتهایی به وضوح توسط چرخه معیوب شرم و کمال گرایی هدایت می شود. رابطه به این صورت بود: افراد بی اشتها تمایل دارند با تلاش برای کمال گرایی با احساس شرم خود مقابله کنند. کاملاً مشخص نیست که چرا این زنان تا این حد مملو از شرم بودند، اگرچه کسانی که سابقه تروما داشتند گزارش دادند که قبل از کمال گرایی شرم را تجربه کرده بودند. زنانی که سابقه تروما را گزارش نکردند، یا مطمئن نبودند که کدام احساس اول است یا گاهی گزارش می‌دهند که کمال‌گرایی مقدم بر شرم است. صرف نظر از جهت دار بودن این دو احساس خودآگاه، آنها در کنار هم وجود داشتند تا یک چرخه معیوب را برای این زنان تشکیل دهند. بسیاری گزارش دادند که سعی می کنند با تعیین استانداردهای بالا برای خود، احساس شرم را به حداقل برسانند. در این گروه کمال گرایی حول محور بدن و محدودیت غذایی بود. آنها با کنترل غذا خوردن خود برای بدن کامل تلاش می کردند. و بهبودی به دلایل مختلفی از جمله نیاز به کامل بودن در بهبودی بسیار دشوار بود.

در حالی که یافته ها ممکن است پیامدهایی برای درمان موفقیت آمیز بی اشتهایی داشته باشند، این مطالعه محدودیت های متعددی دارد. حجم نمونه کوچک بود. ما همچنین نمی دانیم که آیا در زنان جوان تر و مسن تر که تحت درمان نیستند یا در مراحل مختلف اختلال خوردن خود هستند، درجات یکسانی از شرم و کمال گرایی وجود دارد یا خیر. مهم ترین سوال این است که آیا چرخه شرم- کمال گرایی مقدم بر شکل گیری تصویر بدن و مسائل مربوط به خوردن است یا اینکه این چرخه با ایجاد بی اشتهایی عصبی تمام عیار مقدم است یا خیر؟ ما می‌توانیم پاسخ این سؤالات را با تکرار این مطالعه با یک گروه کنترل بزرگ و تعداد زیادی از زنان در تمام سنین، در طول درمان و در حین بهبودی بیاموزیم. در این میان، مسائل شرم و کمال گرایی باید در مورد زنانی که با مشکلات مربوط به تصویر بدن و مسائل مربوط به خوردن/رژیم غذایی مواجه هستند، مورد توجه قرار گیرد.

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید