به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، پریسا کربلایی حسنی درباره اینکه کودکان از نظر خلق و خو به چند دسته تقسیم می‌شوند و چه ویژگی‌هایی دارند؟ مطالب نفیسی را مطرح کرد. ایشان همچنین درباره روش صحیح فرزندپروری نکاتی را به والدین مطرح کردند.

هنگامی که کسی را شاد و خوش، دیگری را فعال و پرانرژی، و کسی دیگر را آرام و محتاط، یا مستعد طغیان‌های خشم توصیف می‌کنیم، به خلق و خو اشاره کرده ایم. خلق و خو عبارت است از تفاوت‌های فردی باثبات در واکنش پذیری و خودگردانی که از همان ابتدای زندگی آشکار می‌شود. تصور می‌شود صفات روانشناختی که خلق و خو را بوجود می‌آورند، شالوده‌ی شخصیت بزرگسالی را تشکیل می‌دهند.

پژوهش ها و تقسیم بندی های مختلفی درباره ی ساختار خلق و خو در کودکان توسط روان‌شناسان مختلف صورت گرفته است. یکی از بانفوذترین آنها مدل الکساندر توماس و استلا چِس است. آنها سه تیپ کودک را مشخص کردند که در ادامه به آن می‌پردازیم.

۱. کودک راحت: کودکی به سرعت با برنامه‌های روزمره مثل خوابیدن، تغذیه و… خو می‌گیرد، در مجموع سرحال است و به راحتی با تجربیات تازه سازگار می‌شود‌.

۲. کودک دشوار: برنامه‌های روزمره نامنظم دارد، تجربیات تازه را به کندی قبول می‌کند و به صورت منفی و شدید واکنش نشان می‌دهد.

۳. کودک کندجوش: نافعال است، واکنش‌های ملایم و کند به محرک‌های محیطی نشان می‌دهد، خلق منفی دارد و به کندی با تجربیات تازه سازگار می‌شود.

۳۵ درصد کودکان در هیچ یک از این طبقات جای نمی‌گیرند اما آنها آمیزه‌ی منحصر به فردی از خصوصیات خلق و خو را نشان می‌دهند.
الگوی دشوار کودکان را در معرض خطر مشکلات سازگاری قرار می‌دهد، مثل کناره گیری توأم با اضطراب و رفتار پرخاشگرانه در اوایل و اواسط کودکی. کودکان کندجوش در مقایسه با کودکان دشوار، در سالهای اولیه مشکلات کمتری دارند. با این حال، آنها در اواخر سال‌های پیش دبستانی و سال‌های دبستانی که از آن‌ها انتظار می‌رود در کلاس و گروه‌های همسال به طور فعال و سریع پاسخ دهند، ترس شدید دارند و رفتار آنها کند و مقید است.

کودک شما در کدام دسته جای می‌گیرد ؟!

اگر فرزند شما دشوار و یا کندجوش است نگران نباشید چون روش های فرزندپروری می‌تواند خلق و خوی کودکان را به مقدار زیادی تعدیل کند. خلق و خو و محیط می‌توانند با هم نتایج مطلوبی را به بار آورند. با به وجود آوردن محیط‌های فرزندپروری که خلق و خوی هر کودک را تایید کنند و در عین حال عملکرد سازگارانه تری را ترغیب نمایند.

اما متاسفانه می‌بینیم بچه‌های دشوار (که از تجربیات تازه کناره‌گیری می‌کنند و به صورت منفی و شدید واکنش نشان می‌دهند) غالبا نوعی فرزندپروری را تجربه می‌کنند که با خلق و خوی آن‌ها تطابق ندارد و آن‌ها را در معرض خطر مشکلات سازگاری بعدی قرار می‌دهد. والدین کودکان دشوار معمولا به انضباط تنبیهی متوسل می‌شوند که رشد کنترل فعال را تضعیف می‌کند. هنگامی که کودک سرپیچی می‌کند، والدین به طور فزاینده‌ای تحت فشار قرار می‌گیرند در نتیجه آنها راهبردهای جبری خود را ادامه می‌دهند و در ضمن به صورت بی ثبات انضباط می‌کنند، به این صورت که گاهی با تسلیم شدن، سرپیچی کودک را تقویت می‌کنند. این روش‌ها سبک تحریک پذیری و پر از تعارض کودک را حفظ کرده و حتی افزایش می‌دهد.

روش فرزندپروری درست وقتی کودک دشوار یا کندجوش دارید، چیست؟!

اگر والدین مهربان و دلسوز باشند و به کودک خود کمک کنند هیجان خود را تنظیم کند، مشکلات کاهش می‌یابند. کودکان دشوار و کمرو باید از فرزندپروری گرم و با محبتی که توقع قاطع اما معقول دارند بهره مند شوند. در مورد کودکان نوپای خوددار و نافعال، رفتار بسیار تحریک کننده‌ی والدین (ترغیب کردن، سوال کردن، اشاره کردن به اشیا و…) به کاوش کمک می‌کند.
به یاد داشته باشید که کودکان صفات منحصر به فردی دارند که بزرگسالان باید آنها را بپذیرند و کودک خود را بخاطر نقص‌هایش تنبیه و سرزنش نکنند. محبت و قاطعیت و ثبات در فرزندپروری رمز موفقیت است.

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید