به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن به نقل از اندیشه معاصر،ریحانه آشتیانی در یادداشتی درباره انسان و چهره اجتماعی اش نوشت: کارل گوستاو یونگ که واژه پرسونا(persona)را در روانشناسی تحلیلی ارائه می‌دهد. بر اساس نظریه یونگ پرسونا همان ماسکی است که انسان ها برای خوب نشان دادن خود در اجتماع به چهره می‌زنند. در واقع آنها می‌خواهند به وسیله این ماسک به یک مقبولیت اجتماعی دست پیدا کنند تا بتوانند راه رسیدن به اهداف خود را خیلی سریع و راحت طی کنند.

طبق نظرات یونگ هر چه تاثیر اجتماع شدیدتر باشد ضخامت این ماسک بیشتر می‌شود.

از مهمترین مسائل اجتماعی می‌توان به پیدا کردن یک شغل مناسب و حفظ آن شغل، پیدا کردن فرد مناسبی برای ازدواج اشاره کرد. پس مسلما در این دو جایگاه پرسونا شدیدتر وارد عمل می‌شود.

هر ساله تعداد زیادی مصاحبات کاری برای واگذاری شغل‌های مناسب در کشور های مختلف برگزار می‌شود. بالطبع افراد در این رقابت تمام تلاش خود را میکنند و پرسونا خیلی قوی وارد میدان شده و تمام تلاشش را می‌کند تا فرد پنهان شده در زیر ماسک را از منظر اجتماعی زیباتر و بهتر جلوه دهد. هر کس چهره اجتماعی بهتری داشته باشد در این رقابت پیروز می‌شود.

این ماسک با مهارت های مختلف هم ضخیم تر می‌شود. مثلا فن بیان که فرد آموخته چگونه شیوا سخن بگوید.پس کسب مهارت پرسونا را قوی میکند. زمانی پرسونا نقش فریبندگی پیدا می‌کند که پرسونای شخص بدون تلاش برای یادگیری مهارت ها بخواد او را بهتر و زیباتر نشان دهد.

از دیگر موارد حضور پرسونا در مراسم خواستگاری و ازدواج است.

ابتدا پسر برای به دست آوردن دختر مورد علاقه با پرسونای قوی شروع می‌کند تا پیروز شده و به خواسته اش برسد. در اوایل ازدواج هم پرسونا فعال است . اما بعد از مدتی که از ازدواج گذشت انگار پرسونا می‌بیند به حضورش نیازی نیست و رفته رفته کم رنگ می‌شود. اینجا تاثیر اجتماع کم تر شده.

پرسونا برای شخصی که میخواد خوب جلوه کند دارای مزایای زیادی است و او را یاری گر خوبیست. باید مراقب باشیم مسئله صداقت که در تمامی مکاتب و ادیان و جوامع ستوده شده مورد هجمه قرار نگیرد . و حالت فریبندگی پرسونا را با صداقت کاهش دهیم و این تعادل را در اجتماع ایجاد کنیم.