حضرت عبدالعظیم حسنی از نوادگان کدام امام است
شاه عبدالعظیم که یکی از سید ها میباشد در شهر ری دفن میباشد برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر اندیشه قرن را دنبال کنید
شاه عبدالعظیم که یکی از سید ها میباشد در شهر ری دفن میباشد برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر اندیشه قرن را دنبال کنید
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن،شاه عبدالعظیم یا عبدالعظیم حسنی از نوادگان امام دوم یعنی امام حسن مجتبی میباشد. عبدالعظیم حسنی در شهر ری دفن میباشد کنیه وی ابوالقاسم میباشد. عبدالعظیم حسنی فوق العاده مورد تایید ائمه بوده است و درباره او احادیث زیادی موجود است. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر و کسب اطلاعات بیشتر درباره عبدالعظیم حسنی اندیشه قرن را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
حضرت عبدالعظیم ، معروف به عبدالعظیم حسنی، شاه عبدالعظیم و سیدالکریم، از نوادگان امام حسن مجتبی علیه‌السلام است که با چهار واسطه به ایشان می‌رسد. طبق نقل تاریخ‌نویسان حضرت عبدالعظیم عالم، زاهد، عابد و از بزرگان محدثین و مورد اعتماد شیعه در زمان خود به شمار می‌رود. ستایش‌هایی که ائمّه معصومین علیهم‌السّلام از وی به عمل آورده‌اند، نشان‌دهنده شخصیّت علمی و مورد اعتماد بودن اوست. محل قبر و حرم ایشان در شهر ری از توابع تهران قرار دارد که مورد توجه شیعیان است.
بر اساس آنچه در تاریخ تولد و وفات حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) نقل شده، ایشان دوران حیات پنج امام از امامان اهل‌بیت علیهم‌السلام یعنی امام کاظم علیه‌السلام تا امام عسکری علیه‌السلام را درک کرده و آنچه قطعی و مسلّم است، ایشان محضر امام جواد علیه‌السلام و امام هادی علیه‌السلام را درک نموده و از آنها احادیث فراوانی نقل کرده است.
احمد بن خالد برقی می‌گوید: عبدالعظیم حسنی از دست حاکم و سلطان زمان خودش فراری شد و در خانه مردی از شیعیان در ری پنهان شد. در آن خانه عبادت می‌کرد و روزها روزه می‌گرفت و شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و مخفیانه از خانه برای زیارت قبری که نزدیک محلّ سکونت وی بود، بیرون می‌رفت و می‌گفت: این قبرِ مردی از فرزندان موسی بن جعفر است. کم کم خبر ایشان در بین شیعیان پخش شد و گروه گروه به دیدار حضرت عبدالعظیم می‌آمدند. شخصی از شیعیان پیامبر را در خواب دید که فرمود: مردی از فرزندان من نزد درخت سیب در باغ عبدالجبار بن عبدالوهاب دفن خواهد شد. حضرت عبدالعظیم مریض شد و بعد از مدتی فوت کرد و در جیب لباسش نوشته‌ای یافتند که در آن نوشته بود: من ابوالقاسم عبدالعظیم بن عبداللّه بن علی بن الحسن بن زید بن الحسن بن علی بن ابی طالب (ع)هستم.
شیخ صدوق (ره) و غیر ایشان از جناب عبدالعظیم روایت کرده‌اند که فرمود: بر آقای خودم، حضرت امام هادی (ع)وارد شدم. چون مرا دید فرمود: مرحبا به تو، ای ابوالقاسم! تو ولیّ ما هستی. عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! می‌خواهم دین خود را بر شما عرضه کنم. اگر مورد پسند شما است، تأیید بفرمایید و اگر ناپسند است، راهنماییم کنید.
من عقیده دارم خدا، واحد و یگانه است و مثل و مانندی ندارد و جسم و صورت و عرض و جوهر نیست، بلکه پدیدآورنده اجسام و صورت‌هاست. پروردگار و مالک هر چیزی است. او مالک و صاحب هر چیزی است.
عقیده دارم محمد(ص)پیامبر و رسول و آخرین آنان است و بعد از او پیامبری نخواهد بود و تا روز قیامت دین آن حضرت اسلام خواهد بود و شریعت دیگری نخواهد بود.
حضرت فرمود: بعد از من پسرم حسن و بعد از او مهدی (ع)خواهد بود که کسی او را نمی‌بیند و از نظرها غایب خواهد بود و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، پس از این که پر از ظلم و جور شده باشد.
گفتم: عقیده دارم دوست ایشان دوست خداست و دشمن ایشان دشمن خداست و اطاعت ایشان واجب و معصیت اینان معصیت خداست.
عقیده دارم معراج و سؤال در قبر و بهشت و جهنم و صراط و میزان حق است و قیامت خواهد آمد و همه زنده خواهیم شد.
پس امام هادی (ع)فرمود: ای ابوالقاسم! به خدا این است دین پسندیده ثابت. بر همین اعتقاد بمان. خداوند تو را بر این اعتقاد محافظت کند.
حضرت عبدالعظیم (ع)در حدود سال ۲۵۰ یا ۲۵۲از دنیا رفت./ایسنا
مرحوم میرداماد استرآبادی از علمای برجسته عصر صفوی درباره ایشان می نویسد:
فی فضل زیارته روایات متظافره وقد ورد من زار قبره وجبت له الجنه
احادیث بسیار در فضیلت زیارت عبد العظیم روایت شده و وارد شده که هر که زیارت کند قبر او را بهشت بر او واجب شود.
شیخ صدوق در ثواب الاعمال درباره ثواب زیارت ایشان به روایتی مهم اشاره می کنند و می نویسند:
حَدَّثَنَا عَلِی بْنُ أَحْمَدَ قَالَ حَدَّثَنَا حَمْزَهُ بْنُ الْقَاسِمِ الْعَلَوِی ره قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یحْیی الْعَطَّارُ عَمَّنْ دَخَلَ عَلَی أَبِی الْحَسَنِ عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الْهَادِی مِنْ أَهْلِ الرَّی قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی أَبِی الْحَسَنِ الْعَسْکرِی علیه‌السلام فَقَالَ أَینَ کنْتَ قُلْتُ زُرْتُ الْحُسَینَ علیه‌السلام قَالَ أَمَا إِنَّک لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظِیمِ عِنْدَکمْ لَکنْتَ کمَنْ زَارَ الْحُسَینَ بْنَ عَلِی علیه‌السلام.
عبدالعظیم حسنی در روز پنج‌شنبه چهارم ماه ربیع‌الثانی سال ۱۷۳ قمری (۱۳ شهریور ۱۶۸ خورشیدی، ۷۸۹ م)، در زمان پیشوای هفتم شیعیان موسی کاظم در شهر مدینه زاده شد. پدرش عبدالله و مادرش فاطمه یا حیفا نام داشتند. همسر وی خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی (پسرعموی پدرش که در تجریش تهران به نام امامزاده قاسم مدفون است) بود.
عبدالعظیم به دستور علی النقی به شهر ری وارد می‌شود و در سرداب خانه یکی از شیعیان آن شهر به زندگی پنهانی روی می‌آورد. او روزها روزه می‌گرفت و شب‌ها به نماز می‌ایستاد. گاهی پنهانی از خانه بیرون می‌آمد و قبری را که اکنون روبروی آرامگاهش است زیارت می‌کرد. وی پس از مدتی بیمار می‌شود و چندی بعد در روز سه‌شنبه پانزدهم شوال سال ۲۵۲ قمری (۱۱ آبان ۲۴۵ خ، ۸۶۶ م)، در زمان پیشوای دهم شیعیان علی النقی (خلافت عباسیان) درگذشت. وی ۷۹ سال قمری (۷۷ سال خورشیدی) عمر کرد
پایان/*
تیر ۹, ۱۴۰۳
تیر ۳, ۱۴۰۳
تیر ۲, ۱۴۰۳
