به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، مطالعه اخیر منتشر شده در Science Advances نشان می دهد که رویدادهای آسیب زا در دوران کودکی می توانند بر سلامت جسمانی در دوران پیری تأثیر بگذارند.برای اطلاعات بیشتر اندیشه قرن را دنبال کنید.

مطالعه اخیر منتشر شده در Science Advances نشان می دهد..

که رویدادهای آسیب زا در دوران کودکی می توانند بر سلامت جسمانی در دوران پیری تأثیر بگذارند. این تحقیق نشان داد که افراد مسنی که چنین مشکلاتی را تجربه کرده بودند متابولیسم عضلانی را کاهش داده بودند. این ارتباط از طریق عملکردهای میتوکندری در ماهیچه های اسکلتی اندازه گیری شد، که نشان دهنده ارتباط معنی داری بین استرس اولیه و کاهش جسمانی در اواخر زندگی است.

ارتباط شگفت انگیزی بین ناملایمات دوران و اختلال در عملکرد عضلانی افراد مسن یافت شد!

تحقیقات قبلی به طور مداوم نشان داده است که استرس اولیه زندگی می تواند منجر به مشکلات سلامتی بی شماری در بزرگسالی شود. با این حال، مکانیسم های اساسی این ارتباط به طور کامل شناخته نشده است. یکی از زمینه های امیدوارکننده از تحقیقات بر عملکرد میتوکندری متمرکز است – اساساً نیروگاه های سلولی که انرژی لازم برای فعالیت های سلولی را تولید می کنند. میتوکندری ها به طور پویا به استرس روانی پاسخ می دهند، که در نهایت می تواند بر عملکرد آنها تأثیر بگذارد و با افزایش سن به مشکلات سلامتی کمک کند.

با توجه به شکاف‌های موجود در تحقیقات موجود، به‌ویژه در مورد معیارهای بافت خاص عملکرد میتوکندری، این مطالعه به رهبری کیت دوچونی، دانشمند انستیتوی تحقیقات اجتماعی دانشگاه میشیگان، با هدف ارزیابی مستقیم چگونگی تأثیر استرس در دوران کودکی بر عملکرد میتوکندری در عضلات اسکلتی در حین رشد افراد انجام شد. مسن تر.

برای انجام این کار، محققان از داده‌های مطالعه ماهیچه، تحرک و پیری (SOMMA) استفاده کردند که شامل شرکت‌کنندگانی بود که از مراکز متعددی از جمله دانشگاه پیتسبورگ و دانشکده پزشکی دانشگاه ویک فارست استخدام شده بودند. معیارهای ورود کاملاً مشخص بود: شرکت‌کنندگان باید ۷۰ سال یا بیشتر، شاخص توده بدنی (BMI) 40 یا کمتر، عاری از زوال عقل و توانایی انجام بیوپسی بافت عضلانی و طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی باشند. علاوه بر این، آنها باید توانایی راه رفتن ۴۰۰ متر را نشان می دادند و اطمینان می دادند که سطح خاصی از تحرک فیزیکی دارند.

شرکت کنندگان در مطالعه تحت یک ارزیابی بالینی دقیق قرار گرفتند که شامل اهدای نمونه های عضلانی و بافت چربی بود. این نمونه ها برای ارزیابی عملکرد میتوکندری به طور مستقیم از ماهیچه های اسکلتی بسیار مهم بودند. در کنار ارزیابی‌های بیولوژیکی، شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های گسترده‌ای را تکمیل کردند که شامل نسخه اصلاح‌شده پرسشنامه تجربیات نامطلوب دوران کودکی بود. این پرسشنامه برای بررسی ابعاد مختلف ناملایمات دوران کودکی، مانند آزار عاطفی و جسمی، غفلت و اختلال در عملکرد خانواده طراحی شده است.

یافته اولیه این تحقیق این بود که افرادی که تجربیات نامطلوب بیشتری را در دوران کودکی گزارش کردند، سطوح پایین‌تری از تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) را در بافت‌های عضلانی خود نشان دادند. ATP برای انرژی سلولی حیاتی است و تولید آن نشانگر مستقیم سلامت و کارایی میتوکندری است.

این یافته‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند زیرا استرس‌های عاطفی و فیزیکی اولیه را به پیامدهای فیزیولوژیکی خاصی مرتبط می‌کنند که پیامدهای مهمی برای پیری و سلامتی دارند. عملکرد پایین میتوکندری می تواند به کاهش قدرت عضلانی، کاهش استقامت و احتمال بیشتر ضعف در افراد مسن کمک کند.

دوچونی می‌گوید: «آنچه این نتایج نشان می‌دهد این است که این تجربیات اولیه دوران کودکی این توانایی را دارند که زیر پوست قرار بگیرند و بر میتوکندری‌های ماهیچه‌های اسکلتی تأثیر بگذارند، که مهم است زیرا عملکرد میتوکندری به تعداد زیادی از پیامدهای مرتبط با افزایش سن مرتبط است. “اگر عملکرد میتوکندریایی شما به خطر افتاده باشد، برای طیف وسیعی از پیامدهای سلامتی، از جمله همه چیز، از شرایط مزمن گرفته تا عملکرد فیزیکی و محدودیت‌های ناتوانی، خوب نیست.”

محققان به طور کمی عملکرد میتوکندری را با بررسی حداکثر ظرفیت تولید ATP (ATPmax) در داخل بدن با استفاده از طیف‌سنجی تشدید مغناطیسی ۳۱ فسفر (۳۱P MRS) و بررسی ظرفیت فسفوریلاسیون اکسیداتیو از طریق نمونه‌های بافتی ارزیابی کردند.

مولینا گفت: «می‌توانید در مورد میزان مصرف اکسیژن به‌عنوان راهی برای اندازه‌گیری جریان الکترون‌هایی که از قطار انتقال الکترون عبور می‌کنند، فکر کنید، و این الکترون‌ها هستند که پتانسیل غشایی را تولید می‌کنند که سنتز ATP را پیش می‌برد.» آنتونی مولینا، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، توضیح داد: «این یک روش واقعاً دقیق برای ارزیابی ظرفیت بیوانرژیک میتوکندری است.

برخلاف انتظار، محققان هیچ ارتباط معناداری بین ناملایمات دوران کودکی و حداکثر ظرفیت فسفوریلاسیون اکسیداتیو (Max OXPHOS) در ماهیچه های اسکلتی پیدا نکردند. این نشان می‌دهد که در حالی که تولید ATP تحت تأثیر استرس اولیه زندگی قرار می‌گیرد، ظرفیت کلی زنجیره انتقال الکترون (که به فسفوریلاسیون اکسیداتیو کمک می‌کند) ممکن است بی‌تأثیر بماند.

جالب توجه است، محققان دریافتند که تأثیر منفی ناملایمات دوران کودکی بر تولید ATP در مردان بیشتر از زنان است. این تفاوت جنسیتی نشان می دهد که استرس اولیه زندگی ممکن است به طور بالقوه به دلیل فیزیولوژیکی، هورمونی یا شبانه با مکانیسم های بیولوژیکی در مردان و زنان تعامل متفاوتی داشته باشد.

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید