۵ نکته که باید قبل از افشای OCD خود در هنگام قرار ملاقات در نظر بگیرید. دانستن اینکه چه زمانی، چگونه و چه چیزی را به اشتراک بگذاریدو به مردم بگویید، مهم است. قرار ملاقات، به خصوص در اوایل، برای افرادی که OCD یا اختلال اضطراب دارند، می ت...
۵ نکته که باید قبل از افشای OCD خود در هنگام قرار ملاقات در نظر بگیرید. دانستن اینکه چه زمانی، چگونه و چه چیزی را به اشتراک بگذاریدو به مردم بگویید، مهم است. قرار ملاقات، به خصوص در اوایل، برای افرادی که OCD یا اختلال اضطراب دارند، می تواند چالش برانگیزتر باشد.
اگر در مورد قرار ملاقات بسیار مضطرب هستید، ممکن است احساس فوریت برای فاش کردن همه چیز وجود داشته باشد. در مورد اینکه چگونه شریکتان می تواند از شما حمایت کند، مشخص باشید.
اندیشه معاصر نوشت: با این حال، من می‌خواهم روی این سؤال تمرکز کنم که «چه زمانی و چگونه اسرار افراد مضطرب افشا می شود؟
برای مشتریان من، این سؤال که چه زمانی باید تشخیص OCD خود را فاش کنند، در هنگام قرار ملاقات بسیار سنگین است. خودافشایی می تواند برای مردم یک «وهم» باشد. هم می‌تواند چیزی باشد که مردم می‌دانند برای ایجاد صمیمیت مهم است و هم چیزی باشد که به دلایل بی‌شماری از به اشتراک گذاشتن آن بیم دارند (مانند طرد احتمالی).
اخبار روانشناسی | افراد مضطرب بخوانند / روش طلایی برای جلویگیری از افشای اطلاعات افراد مضطرب
هیچ پاسخ درستی در مورد زمان افشای آن وجود ندارد (به جز نه در اولین تاریخ).
ممکن است فوری یا غیرمسئولانه به نظر برسد که همه چیز را فوراً فاش نکنید.
روابط معمولاً نامطمئن هستند، به خصوص در اوایل.
یک راز به معنای پنهان کردن عمدی اطلاعات است، در حالی که حریم خصوصی، تشخیص اطلاعاتی است که به اشتراک می گذارید. من معتقدم که باید در مقابل اعتماد به طور خودکار (تضاد نحوه قرار ملاقات در تلویزیون واقعیت) کسب شود. مجبور شدم به خودم، فرزندانم و مشتریانم یادآوری کنم که افرادی که کمتر از یک سال با آنها رابطه داشته اید هنوز نسبتاً غریبه هستند، بنابراین مراقب آنچه که افشا می کنید باشید. فقط به این دلیل که احساس فوری می کند به این معنی نیست که اینطور است.
یکی از ترفندهای اضطراب این است که چیزها را فوری جلوه دهید، بنابراین ما همین الان اقدام می کنیم. اگر به طور مشروع در خطر باشید، این به خوبی کار می کند، اما در بیشتر مواقع، «خطر» فقط در ذهن ما وجود دارد. فوریتی که ممکن است در مورد افشای بیماری روانی خود احساس کنیم تا شرکای بالقوه ما بتوانند “خود واقعی” ما را بشناسند، یک وضعیت اضطراری مرگ یا زندگی نیست. به احتمال زیاد، این اضطراب است.
شما نیازی به افشای جزئیات دقیق اختلال خود ندارید، به خصوص اگر شامل آنها باشد. شنیدن افکار مزاحم شما مبنی بر اینکه «آنها واقعاً یکی نیستند» به کسی کمک نمی کند. آنچه شهودی است ممکن است این باشد که اطلاعات بیشتری از آنچه لازم است به آنها بدهیم. گاهی اعتراف و توضیح بیش از حد می تواند رفتارهای کاهش دهنده اضطراب و اطمینان جویی باشد. اما می‌توانید به سادگی بگویید: «می‌خواستم به اشتراک بگذارم که تحت درمان OCD هستم و یاد می‌گیرم که چگونه به علائمم واکنش متفاوتی بدهم. می‌خواستم اگر متوجه شدید که باید بیرون بروم، سرتان را بالا ببرم.»
این خیلی مهم است! از شریک زندگی تان انتظار نداشته باشید که ذهن خوان یا درمانگر باشد، حتی اگر او یکی باشد. این مسئولیت شماست که در مواقعی که در حال مبارزه هستید، نحوه حمایت از شما را به اشتراک بگذارید. من شرکای زیادی داشته‌ام که برای یک جلسه برای ارائه برنامه‌ای برای موقعیت‌های مختلف (مثلاً طرح وحشت، طرح «قطع الگو»، «شکستن طرح اطمینان‌جویی») آمده‌اند.
(مثلاً، مثل اینکه نمی گذارید مانع ایجاد رابطه شما شود یا یاد می گیرید که چگونه وقتی با هم هستید تحریک نشوید). مهم نیست که چقدر می خواهید آنها درست باشند، و من معتقدم که این کار را می کنید، آنها غیر واقعی هستند.
من در وعده ها بزرگ نیستم من تعهدات را ترجیح می دهم. شما می توانید متعهد شوید که یاد بگیرید وقتی تحریک شدید چگونه پاسخ دهید. این باعث می شود تمرکز بر روی فرآیند در مقابل نتیجه، جایی که ما نمایندگی داریم، حفظ شود. ما نمی توانیم نتیجه را کنترل کنیم. وقتی روی آن تمرکز می کنیم، فشار بی مورد بر خود و دیگران وارد می کنیم و برای رسیدن به آن به راه حل های سریع متوسل می شویم.
شماره ۲ را به خاطر بسپارید. آن را مختصر و دقیق نگه دارید. هنگامی که این کار را انجام دادید، وظیفه شما این است که بنشینید و مشاهده کنید که آنها چگونه آن اطلاعات را دریافت می کنند و به آنها پاسخ می دهند. مطمئن شوید که با نحوه رفتار شما (نه OCD) مطابقت دارد.
قرار ملاقات مشکل است چه مبتلا به OCD باشید و چه بخواهید آن را در تلویزیون انجام دهید. کند کردن این روند می تواند برای سلامت روان و رابطه شما مفید باشد.
