به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن؛LTT9779b به اندازه نپتون است و به ستاره مرکزی منظومه خود به قدری نزدیک است که هر ۱۹ ساعت یک بار به دور آن می‌چرخد. دمای سمتی از سیاره که رو به روی ستاره مذکور قرار دارد، در حد ۲ هزار درجه سانتی‌گراد است. این سیاره که حدود ۲۶۰ سال نوری با زمین فاصله دارد در ابتدا در سال ۲۰۲۰ توسط ناسا کشف شده بود، اما یافته‌های جدید درباره آن با مطالعات بعدی با استفاده از تلسکوپ فضایی چیاپس (CHEOPS) سازمان فضایی اروپا (ESA) مشخص شده است.

محققان معتقدند این سیاره به علت بازتاب‌دهندگی بالای آن از ابتدا هم یک معما بوده است. بسیاری از سیاره‌ها و قمرها از آن جا که  نور را جذب می‌کنند، بازتاب‌دهندگی پایینی دارند؛ استثناها در این زمینه شامل سیاره‌های یخی مانند قمر اروپای (Europa) سیاره مشتری یا سیاره‌های ابری مانند زهره هستند.

روشن‌ترین سیاره فراخورشیدی

هر چند سیاره LTT9779b نور را مانند آینه بازتاب می‌دهد، محققان گمان می‌کردند این سیاره داغ‌تر از آن است که بتواند ابر داشته باشد، اما مشخص شد اتمسفر این سیاره چنان مملو و اشباع‌شده از فلزها و بخارهای سیلیکات است که قطره‌های بارانی از جنس تیتانیوم شکل می‌گیرند و می‌بارند.

یک معمای دیگر این بود که سیاره‌هایی با اندازه LTT9779b که اتمسفر دارند، نباید در چنین فاصله نزدیکی به خورشید خود وجود داشته باشند؛ چون لایه خارجی سیاره به سادگی می‌سوزد و از بین می‌رود. محققان انتظار دارند اتمسفر چنین سیاره‌هایی توسط ستاره میزبانشان منفجر شود و از میان برود و تنها سنگ و صخره بر جا بماند.

پاسخ این معما تا حدی در بازتاب‌دهندگی بالای این سیاره نهفته است و منجر به وجود سیاره‌ای شده است که دانشمندان آن را «صحرای نپتون داغ» نامیده‌اند. محققان باور دارند که ابرهای موجود نور ستاره‌ را بازتاب می‌دهند و مانع از داغ‌ شدن بیش از حد و تبخیر سیاره می‌شوند. از سوی دیگر جنس فلزی و اتمسفر این سیاره موجب سنگینی آن شده است. این امر منفجر شدن و از بین رفتن آن را دشوارتر می‌شود.

دانشمندان امیدوارند با داده‌های جدید از تلسکوپ‌های هابل و جیمز وب به تصویر کامل‌تری از این سیاره فراخورشیدی برسند./اسپاش