۰۶:۱۹ - ۱۴۰۳/۱۱/۰۶

چگونه به پیام‌های شرم‌آور ضمنی پاسخ دهیم

شرم ناشی از درک دردناکی از خود به عنوان ناکام، ناکافی یا معیوب است. ریشه کلمه به معنای پوشاندن یا پنهان کردن است. ما آنقدر تلاش می کنیم که شکست، نارسایی و نقص های شخصی را پنهان کنیم که به ندرت می توان شرم را آگاهانه تجربه کرد. متداول‌ترین...

چگونه به پیام‌های شرم‌آور ضمنی پاسخ دهیم



شرم ناشی از درک دردناکی از خود به عنوان ناکام، ناکافی یا معیوب است. ریشه کلمه به معنای پوشاندن یا پنهان کردن است. ما آنقدر تلاش می کنیم که شکست، نارسایی و نقص های شخصی را پنهان کنیم که به ندرت می توان شرم را آگاهانه تجربه کرد.

متداول‌ترین پاسخ مقابله‌ای به پیام‌های شرم‌آور ضمنی سرزنش، انکار یا اجتناب است که به صورت خشم، رنجش یا حواس‌پرتی ظاهر می‌شود. هیچ یک از اینها شرم درونی را کاهش نمی دهد. در واقع، سرزنش، انکار، و اجتناب احتمالا ما را به رفتاری سوق می دهد که باعث شرمندگی بیشتر می شود.

فرهنگ شرمساری

ما در یک فرهنگ شرم آور زندگی می کنیم. با نگاهی گذرا به پلتفرم‌های پیام اینترنتی ده‌ها اظهارات شرم‌آور آشکار می‌شود. شرمساری جایگزین متقاعدسازی به عنوان راه اصلی مقابله با اختلاف شده است. من شخصا معتقدم که افزایش نگران کننده اختلالات عاطفی، به ویژه در میان جوانان، تا حد زیادی به دلیل شیوع رفتار شرم آور است.

شرمساری به عنوان نوعی کنترل اجتماعی از تاریخ اولیه بشر وجود داشته است. اما همیشه اینقدر بد نبود. من آنقدر بزرگ هستم که به یاد بیاورم زمانی که اختلاف نظر با تمسخر و تمسخر مواجه نمی شد، زمانی که ما آنقدر مشتاق نبودیم که کسانی را که با آنها اختلاف نظر داریم کاملاً تحقیر شده ببینیم، وقتی رسانه ها از عباراتی مانند “کوبیدن”، “مسخره” استفاده نمی کردند. یا “به طور گسترده مورد حمله قرار گرفت.” فراگیر بودن اینترنت و رسانه های کابلی باعث افزایش تصاعدی رفتار شرم آور شده است، همانطور که توسط اصل واکنش عاطفی پیش بینی شده است. شرمساری.

تا زمانی که پیام های شرم به طور ضمنی باقی بمانند، تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است که سعی کنیم خشم، رنجش یا بی حسی را مدیریت کنیم که ما را در برابر تجربه های دردناک شرم محافظت می کند.

یک انتخاب بهتر این است که پیام های شرم آور را صریح کنید و به آنها پاسخ های منطقی بدهید.

پاسخ دادن به پیام های شرم آور

شرم یعنی طرد شدن از خود. اما این یک مجازات داخلی نیست. این یک انگیزه است با پذیرش خود، با انگیزه بهبود، قدردانی، ارتباط و محافظت بهبود می یابد.

شعار باید این باشد:

بپذیرید و بهبود بخشید

ما نمی توانیم چیزی را که قبول نداریم بهبود دهیم.

از آنجایی که شرم به ندرت آگاهانه است، برای اینکه بدانیم شرم ضمنی چه زمانی فعال است، به نکات خاصی نیاز داریم. نشانه رایجی که نشان می دهد شرم ضمنی ارسال پیام است زمانی رخ می دهد که ما احساس عصبانیت، رنجش یا افسردگی می کنیم. اکنون زمان آن است که پیام های شرم آور را به زبان بیاورید، آنها را یادداشت کنید و به هر یک پاسخ دهید.

“من عصبانی هستم (ناراحتم، بی حس هستم).

توجه: پیام های شرم آور خود را به سادگی فهرست نکنید. بلکه یک خط عمودی روی یک کاغذ بکشید. یک پیام شرم آور در سمت چپ خط و پاسخ را در سمت دیگر بنویسید. پاسخ آن چیزی است که باید بر آن تاکید کنیم.

پیام شرمندگی: من ضعیف، ناتوان، بی دست و پا، احمق، زشت هستم.
پاسخ: من می پذیرم که نقاط ضعف خاصی دارم. من سخت کار خواهم کرد تا آنها را اصلاح کنم و آنهایی را که نمی توانم اصلاح کنم جبران کنم.”

پیام شرمندگی: من درمانده، آسیب پذیر، بی هدف، ناامید هستم. من یک بازنده هستم.»
پاسخ: “من می پذیرم که گاهی اوقات چنین احساسی دارم و درک می کنم که این احساسات مرا به سمت پیشرفت، قدردانی، ارتباط و محافظت سوق می دهند.”

پیام شرمندگی: “من دیگران را بیگانه می کنم. من دوست داشتنی نیستم، برای تماس انسانی مناسب نیستم.»
پاسخ: من سعی خواهم کرد که دلسوزتر و مهربان تر باشم.

یک بار دیگر، از فهرست کردن پیام های شرم آور خودداری کنید. هر پیام شرم آور باید با یک پاسخ همراه باشد. تکرار این روند آن را عادت می دهد، بنابراین با هر پیام شرم آور، پاسخ به طور خودکار رخ می دهد.

مطالب مرتبط