همدلی اخیراً پس از بیان الون مسک ، در طول پادکست جو روگان ، “ضعف اساسی تمدن غربی” همدلی است. این نقل قول در رسانه ها از متن خارج شده است. موسک همه همدلی را محکوم نکرد ، و همچنین گفت: “آینده ای با همدلی بیشتر فوق العاده خواهد بود ، اما این کار فقط از موقعیت قدرت انجام می شود. اگر همدلی ضعیف ، اما قدرتمند ، ضعیف به بردگی یا کشته می شود. “در حالی که هنوز نگرانی هایی در مورد درک مشک از همدلی و پیامدهای آن وجود دارد ، تمرکز بر این نقل قول فرصتی برای تجزیه و تحلیل عمیق تر همدلی در قلمرو عمومی است.

مشاهده همدلی به عنوان یک ضعف جدید نیست. در فرهنگ معاصر ، اگر صریحاً بیان نشده باشد ، اغلب پیشنهاد می شود. اما بیشتر مردم نمی خواهند به عنوان بی دقتی و ناآرام تلقی شوند. کاهش ارزش و تحریف همدلی این پتانسیل را دارد که فقط بخشی از تکرار مردانگی سمی و تشویق به “سخت” بودن باشد. این پیامدهای برای جامعه دارد ، از جمله کاهش سلامت روان.

روانشناسی اومانیستی و وجودی چیزی در مورد همدلی می داند. هنگامی که اظهارات رهبران تأثیرگذار احساسات ، دلسوزی ، نگرانی از دیگران یا همدلی را بی ارزش می کند ، متخصصان بهداشت روان مسئولیت صحبت را بر عهده دارند. همدلی ضعف نیست ؛ به شدت مورد نیاز است.

کاهش همدلی و ایده آل کردن سختی ذهنی

روند نگران کننده در ایالات متحده بر سلامت روان تأثیر می گذارد. حمایت از رهبران اقتدارگرا در حال افزایش است (حسین ، و احمد ، ۲۰۲۰) ، و بسیاری از این رهبران ، سختی ذهنی را ارتقا می بخشند ، غالباً بدون نشان دادن تنظیم عاطفی خوب ، همانطور که از دفاعی و واکنش پذیری آنها مشهود است. رویکرد چقرمگی ذهنی شباهت هایی با ذهنیت “بقاء صالح ترین” دارد. در دنیای معاصر ، این ذهنیت فقط مربوط به سخت ترین بازمانده ها نیست. در عوض ، این اغلب نشان دهنده بقای خودخواه ترین ، بی رحمانه ترین و ناامید کننده است. این ذهنیت از کسانی که کمترین اهمیت به دیگران دارند ، طرفداری می کند.

چشم اندازهای تکاملی معتقدند که کار مشترک برای بقا مفید است (Tomasello & Gonzalez-Cabrera ، ۲۰۱۷). در حالی که این مسئله مسلماً صادق است ، زیرا جهان تغییر کرده است ، با تسلط و بهره برداری از دیگران ، زنده ماندن و شکوفایی افراد آسان تر می شود. ما شاهد رهبران در سراسر جهان هستیم و ضمن ترویج یک ذهنیت خودخواه و خودخواهانه که با مردم طنین انداز است ، به سمتهای رهبری تأثیرگذار صعود می کنند. اگر تاریخ و تکامل در مورد این روند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد ، پایدار نیست.

نیاز به همدلی

در طول تاریخ ، عهد نیاز به یک جهان بینی دلسوزتر بسیار زیاد است. به طور مداوم در سراسر کتاب مقدس و ادبیات خرد از ادیان بزرگ جهان ، پیام های عشق ، شفقت و نگرانی است. رهبران ارجمند تاریخی ، مانند مارتین لوتر کینگ ، جونیور ، مادر ترزا ، مهاتما گاندی ، دالایی لاما ، دزموند توتو و سنت ترزا از اویلا ، به طور مداوم پیام دلسوزی و عدالت را داشتند ، حتی اگر اینها ظریف بودند. رهبرانی که پیام “من اول” ، “اول ما” ، نفرت یا فتح را ارتقاء داده اند ، توسط تاریخ محکوم شده اند. با این حال ، امروز ، رهبران دوم رونق دارند.

از آنجا که این رهبران رونق می گیرند ، نگرانی در مورد افزایش شکاف بین ثروتمندان و فقیر یا حاشیه نشین ها افزایش می یابد (هوروویتز ، ۲۰۰۰ ؛ وین و همکاران ، ۲۰۲۵). در الف نیویورک تایمز مقاله ، کلماتی مانند “مراقبت از مردم محور” ، “شخص محور” ، “کم تحرک” ، “متعلق” ، “آسیب زا” و “بی عدالتی” در لیستی قرار دارند که “آژانس ها پرچم گذاری کرده اند. بشر بشر برای محدود کردن یا جلوگیری از آن ، طبق تالیف اسناد دولتی “(Yourish ، et al ، ۲۰۲۵). محدودیت این کلمات بخشی از حرکت در برابر تنوع ، عدالت و گنجاندن (DEI) و آنچه به عنوان ابتکارات “بیدار” تلقی می شود ، است. با این حال ، به نظر می رسد که دلسوزی ، به ویژه برای افرادی که به حاشیه رانده شده اند ، یک هدف است.

همدلی به شجاعت و قدرت نیاز دارد. بدون همدلی ، به راحتی می توان خود را با این فرضیه ها راحت کرد که دانش ، تجربه و جهان بینی ما شبیه به دیگران است. وقتی خودمان را به همدلی باز می کنیم ، بعضی اوقات تحت تأثیر قرار می گیریم و به چالش می کشیم. دلسردی از همدلی همچنین رویکردهای اقتدارگرایانه به رهبری و حاکمیت است. هنگامی که مردم از همدلی بودن خودداری می کنند و با توجه به اینکه چگونه اقدامات آنها بر دیگران تأثیر می گذارد ، ترغیب آنها برای هماهنگی با “حقیقت” رهبری اقتدارگرا و دیدن ساده لوحانه مردم و گروه هایی که آنها را به عنوان مشکل نمی فهمند ، آسان تر است.

مزایای همدلی

Bohart و Greenberg (1997) یکی از نقش های همدلی را به عنوان توسعه توصیف کردند تجربه کردن درک شخص دیگر به این ترتیب ، همدلی را می توان به عنوان راهی برای دانستن درک کرد. در جامعه غربی ، ما اغلب به هر راهی که می دانیم منطقی نیست. با این حال ، انسان با روش های مختلف دانستن تیزهوش شده است. با استفاده از این موارد می توانیم مسائل و افراد دیگر را به طور کامل درک کنیم. دانش ، بدون همدلی ، اغلب فاقد درک دقیق است. روشهای مختلف ما برای شناختن درک و روشن کردن درک ما.

فواید همدلی به صورت جداگانه ، اجتماعی و فرهنگی گسترده است. در روان درمانی ، همدلی یکی از سخت ترین جنبه های تحت حمایت درمانی موفقیت آمیز است (بوهارت و همکاران ، در مطبوعات ؛ الیوت و همکاران ، ۲۰۱۹ ؛ Wampold & Imel ، ۲۰۱۵). در جای دیگر ، من بحث کرده ام که همدلی دارای مزایای مستقیم و غیرمستقیم است (هافمن ، ۲۰۲۰). به طور غیرمستقیم ، همدلی به ایجاد یک رابطه درمانی و توانمندسازی مداخلات دیگر کمک می کند. تأمین همدلی همچنین دارای مزایای مستقیمی است که باعث بهبود و رشد می شود.

همدلی از نظر اجتماعی و فرهنگی نیز ارزشمند است. یک فرضیه اساسی از مدتی بمانید: روایت های شاعرانه در مورد چندفرهنگی و تنوع (۲۰۰۵)با که من با ناتانیل گرنجر ، جونیور ویرایش کردم ، این بود که همدلی فرهنگی می تواند درک را در بین تفاوت های فرهنگی عمیق تر کند. غالباً ، هنگامی که مکالمات در مورد تفاوت فرهنگی در سطح شناختی یا منطقی باقی می ماند ، نتیجه افزایش درگیری ، اختلاف نظر و قطبش است. هنگامی که از همدلی برای درک عمیق تر شخص دیگر استفاده می شود ، راه های جدیدی برای درک و ارتباط با یکدیگر به روش های دلسوزانه ظهور می یابد.

پایان

ما به همدلی احتیاج داریم. همدلی به دور از نشانه ضعف ، به شجاعت نیاز دارد. این همدلی شجاع به ما امکان می دهد دیدگاه ها و تجربیات افراد دیگر را در نظر بگیریم. این ما را تحت فشار قرار می دهد تا نظرات مختلفی را در نظر بگیریم که ممکن است ما را ناراحت کننده و رشد کند. این شجاعت است که ما را مجبور می کند فراتر از آنچه برای ما به عنوان یک فرد بهتر است نگاه کنیم و آنچه را که برای ما به عنوان یک جامعه ، یک کشور و یک نسل بشر مناسب است ، در نظر بگیریم.