به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی اندیشه قرن ؛افزودن شکر به قهوه، چای ممکن است تأثیر قابل توجهی بر سلامتی نداشته باشد. محققان دانمارکی و هلندی داده‌های حاصل از مطالعه طولی مردان کپنهاگ را تجزیه و تحلیل کردند تا ببینند آیا افزودن شکر به قهوه ی...
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی اندیشه قرن ؛افزودن شکر به قهوه، چای ممکن است تأثیر قابل توجهی بر سلامتی نداشته باشد. محققان دانمارکی و هلندی داده‌های حاصل از مطالعه طولی مردان کپنهاگ را تجزیه و تحلیل کردند تا ببینند آیا افزودن شکر به قهوه یا چای می‌تواند بر نتایج سلامتی تأثیر بگذارد یا خیر. آنها به بروز دیابت، مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی یا سرطان و مرگ و میر ناشی از همه علل توجه کردند. محققان دریافتند که افزودن شکر به قهوه یا چای به میزان قابل توجهی خطرات اضافی برای سلامتی ندارد.
انجمن قلب توصیه می کند که روزانه بیش از ۹ قاشق چایخوری شکر اضافه شده برای مردان و ۶ قاشق چای خوری شکر افزوده برای زنان مصرف نشود، اما بسیاری از افراد اغلب از این مقدار بیشتر می کنند.
با داشتن یک قوطی نوشابه حاوی بیش از حد مجاز مصرف روزانه قند برای مردان و زنان، فراتر از این توصیه ها آسان است.
آیا افزودن شکر به فنجان قهوه یا چای روزانه به همان اندازه که معمولاً تصور می شود برای سلامتی مضر است یا خیر.
با تجزیه و تحلیل داده های مطالعه مردان کپنهاگ، دانشمندان متوجه افزایش خطر مرگ و میر، دیابت یا مرگ و میر ناشی از سرطان یا بیماری قلبی در مردانی نشدند که به قهوه یا چای قند اضافه می کردند.
بخشی از کار اولیه شامل ارزیابی سلامت قلب و ریه مردان، به علاوه واداشتن مردان به تکمیل پرسشنامه در مورد سبک زندگی آنها بود.
در یکی از قرار ملاقات‌های بعدی، پزشکان فشار خون، قد و وزن شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کردند. یکی از پرسشنامه‌هایی که شرکت‌کنندگان در این زمان تکمیل کردند، در مورد مصرف قهوه و چای و اینکه آیا به این نوشیدنی‌ها شکر اضافه کرده‌اند یا خیر، پرسید.
از میان داده‌های موجود برای مطالعه مردان کپنهاگ، محققان در مطالعه جدید داده‌های ۲۹۲۳ مرد را که پارامترهای گنجاندن را داشتند، تجزیه و تحلیل کردند.
همه مردانی که وارد مطالعه شدند هیچ سابقه قبلی بیماری قلبی، سرطان یا دیابت نوع ۲ را نداشتند. علاوه بر این، محققان تنها مردانی را که مصرف قهوه یا چای را نشان می‌دادند، شامل می‌شدند.
هنگامی که دانشمندان تجزیه و تحلیل خود را آغاز کردند، شرکت کنندگان را به دو گروه قند و بدون قند تقسیم کردند و خطر مرگ و میر ناشی از همه علل، مرگ و میر ناشی از سرطان، مرگ ناشی از بیماری قلبی و دیابت نوع ۲ را برای هر گروه محاسبه کردند.
مقادیر کمی شکر اضافه شده احتمالا بی خطر است
محققان از شرکت کنندگان نپرسیدند که چه مقدار شکر به قهوه یا چای خود اضافه کرده اند، اما فرض کردند که مقدار کمی شکر است. به طور کلی، آنها خطر قابل توجهی برای مسائل سلامتی در افراد گروه قند در مقابل گروه “بدون قند” پیدا نکردند.
نرخ مرگ و میر گروه قند ۸۹.۹ درصد و نرخ مرگ و میر گروه «بدون قند» ۸۷.۵ درصد بود. با گذشت زمان، هیچ ارتباط آماری معنی داری بین استفاده از شکر در قهوه و چای و مرگ و میر ناشی از همه علل وجود نداشت.
از نظر مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی، گروه قند نیز دارای میزان کمی بالاتر – اما قابل مقایسه – بود. نرخ گروه قند ۲/۳۸ درصد و گروه «بدون قند» ۳/۳۵ درصد بود.
هنگامی که محققان به بروز دیابت نوع ۲ نگاه کردند، متوجه شدند که گروه «بدون قند» نسبت به گروه قند کمی بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری بود. باز هم تفاوت آماری برای ارتباط بین دو گروه در طول زمان وجود نداشت.
نرخ ابتلا به دیابت در گروه قند ۱/۸ درصد با گروه «بدون قند» که ۹/۹ درصد بود، قابل مقایسه بود.
نویسندگان می نویسند: “یافته های مهم این مطالعه این بود که هنگام تصحیح عوامل مخدوش کننده مهم، هیچ ارتباط آماری معنی داری بین استفاده از شکر در قهوه و چای و مرگ و میر ناشی از همه علل، مرگ و میر قلبی عروقی، مرگ و میر ناشی از سرطان یا دیابت وجود نداشت.” .
دکتر سارا استومبا، پزشک خانواده دارای گواهی هیئت مدیره و دیپلمات هیئت پزشکی چاقی آمریکا، که در این تحقیق دخالتی نداشت، با مدیکال نیوز تودی درباره این مطالعه صحبت کرد.
دکتر Stombaugh گفت: «جالب است که ببینیم این مطالعه ارتباطی بین استفاده از شکر در قهوه و چای و مرگ و میر در بیماری قلبی، سرطان یا دیابت نوع ۲ نشان نداد.
او گفت: «خبر خوب این است که این مطالعه نشان می‌دهد که افزودن مقادیر کمی شکر به رژیم غذایی ما می‌تواند بدون خطر جدی انجام شود.
دکتر استومبا اشاره کرد که این مطالعه بر افزودن شکر به چای یا قهوه‌ای که در خانه تهیه می‌شود متمرکز است و میزان قند این نوشیدنی‌های خانگی می‌تواند به شدت با آنهایی که در رستوران‌ها یا کافی‌شاپ‌ها خریداری می‌شوند متفاوت باشد.
او خاطرنشان کرد: «وقتی کسی در خانه شکر اضافه می‌کند، احتمالاً قند کمتری نسبت به نوشیدنی‌های قهوه طعم‌دار در کافی‌شاپ مورد علاقه‌تان اضافه می‌کند.»
“در یک قاشق چایخوری شکر ۴ گرم وجود دارد. اکثر مردم یک یا دو قاشق چایخوری شکر را به قهوه یا چای خود اضافه می کنند. از سوی دیگر، بسیاری از نوشیدنی‌های قهوه طعم‌دار بیش از ۳۰ گرم شکر دارند و یک لاته ادویه کدو تنبل بزرگ استارباکس حاوی ۵۰ گرم شکر است.
کلسی کاستا، متخصص تغذیه، متخصص تغذیه نیز در مورد این مطالعه با MNT صحبت کرد و همچنین بر اهمیت مطالعه تجزیه و تحلیل چای و قهوه تهیه شده در خانه تأکید کرد. او در تحقیق اولیه شرکت نداشت.
ضروری است که مشخص شود میزان شکری که معمولاً به چای یا قهوه خانگی اضافه می شود – حدود ۵ گرم – به طور قابل توجهی کمتر از محتوای قند در بیشتر نوشیدنی های تجاری است. این مطالعه بر روی چای سنتی و قهوه سیاه فیلتر شده متمرکز است، که معمولاً دارای حداقل قند اضافه شده است، در نتیجه تاثیرات مهم‌تر انواع نوشیدنی‌های مدرن و شیرین‌تر بر سلامتی را حذف می‌کند.
در حالی که کاستا نتایج مطالعه را جالب می دانست، او به یک نقطه ضعف خاص اشاره کرد.
کاستا خاطرنشان کرد: «این مطالعه به دلیل طول مدت ۳۲ ساله، حجم نمونه بزرگ و پیگیری تقریباً کامل، یافته های قوی ارائه می دهد. با این حال، به دلیل اتکا به داده های خود گزارش شده و فرض دریافت پایدار در طول زمان، که ممکن است به درستی واقعیت را منعکس نکند، محدود شده است.
او همچنین اشاره کرد که یافته های مطالعه، که بر اساس مردان دانمارکی است، ممکن است برای سایر جمعیت ها اعمال نشود.
او افزود: «امکان کاهش مصرف شکر در طول زمان، تغییر وضعیت اجتماعی-اقتصادی، و تأثیر شکر موجود در چای یا قهوه بر سایر گزینه‌های غذایی نیاز به بررسی بیشتر دارد.»
توجه به حقایق تغذیه هنگام مصرف غذا یا نوشیدنی مهم است. اغلب اوقات، ممکن است به مواد مصرفی شکر اضافه شود که مردم ممکن است انتظار نداشته باشند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری منبع قابل اعتماد (CDC) توصیه می کند که شکر اضافه شده باید کمتر از ۱۰ درصد کالری دریافتی یک فرد را تشکیل دهد و مقادیری که در حال حاضر مصرف می شود سلامت افراد را به خطر می اندازد.
در حالی که اجتناب از شکر افزوده ایده آل است، برخی از منابع قند وجود دارند که سالم تر از سایرین هستند.
اگر کسی می خواهد شیرینی خود را ارضا کند، باید روی میوه ها تمرکز کند. در حالی که قند موجود در میوه ها می تواند سطح قند خون را افزایش دهد، با این حال می تواند مزایای تغذیه ای را نیز به همراه داشته باشد که با نوشیدنی ها یا میان وعده های شیرین مرتبط نیست.
شکر یک کربوهیدرات محلول است – یک مولکول بیولوژیکی متشکل از اتم های کربن، هیدروژن و اکسیژن. کربوهیدرات های دیگر شامل نشاسته و سلولز است که جزء ساختاری دیواره سلولی گیاه است.
قندهای ساده یا مونوساکاریدها شامل گلوکز و فروکتوز هستند. شکر دانه ای یک قند ترکیبی یا دی ساکارید است که به ساکارز معروف است و از گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است. در طی هضم، بدن دی ساکاریدها را به مونوساکاریدها تجزیه می کند.
با این حال، شیمی قند بدنامی آن را توضیح نمی دهد. این ماده شهرت افتضاح خود را به دست آورد زیرا طعم آن بسیار خوشمزه است و اگر آزادانه مصرف شود برای سلامتی ما مضر است.
برخی از کارشناسان معتقدند شکر یک ماده اعتیادآور است. به عنوان مثال، نویسندگان یک بررسی داستانی بحث برانگیز در سال ۲۰۱۷ می نویسند:
داده‌های حیوانی همپوشانی قابل‌توجهی را بین مصرف قندهای افزوده و اثرات مشابه دارو، از جمله پرخوری، ولع، تحمل، کناره‌گیری، حساسیت متقابل، تحمل متقابل، وابستگی متقابل، و اثرات پاداش و مواد افیونی نشان داده است.
با این حال، این بررسی بر مطالعات حیوانی متمرکز است. همانطور که نویسندگان یک بررسی دیگر توضیح می‌دهند، «یک چالش روش‌شناختی در ترجمه این اثر وجود دارد، زیرا انسان‌ها به ندرت شکر را جدا مصرف می‌کنند».
دکتر Dominic M. Dwyer از دانشکده روانشناسی دانشگاه کاردیف توضیح می دهد: «اگرچه مطمئناً در برخی افراد وجود دارد، رفتارهای اعتیاد مانند نسبت به قند و سایر غذاها تنها در تعداد کمی از افراد چاق وجود دارد. با این حال، باید به خاطر داشته باشیم که شکر می‌تواند در کنار پتانسیل اعتیادآوری که دارد باعث مصرف بیش از حد غذاها شود.»
در همین راستا، پروفسور دیوید نات، رئیس کمیته علمی مستقل داروها و رئیس بخش نوروسیکوپروفارماکولوژی و تصویربرداری مولکولی در امپریال کالج لندن، می نویسد:
در حال حاضر شواهد علمی مبنی بر اعتیادآور بودن شکر وجود ندارد، اگرچه می دانیم که شکر اثرات روانی دارد، از جمله ایجاد لذت، و تقریباً به طور قطع از طریق سیستم های پاداش مغزی واسطه می شود.
شایان ذکر است که حتی اگر متخصصان سلامت شکر را به عنوان یک ماده اعتیاد آور طبقه بندی نمی کنند، اما آن را سالم نمی کند.
این شاید رایج‌ترین افسانه مرتبط با شکر باشد: خوردن آب نبات باعث می‌شود کودکان وحشی شوند. در واقع، هیچ مدرک علمی مبنی بر افزایش بیش فعالی در اکثریت قریب به اتفاق کودکان از شکر وجود ندارد.
به عنوان مثال، یک متاآنالیز در سال ۱۹۹۵ در JAMATrusted Source داده های ۲۳ آزمایش را در ۱۶ مقاله علمی ترکیب کرد. آنها نتیجه گرفتند:
این متاآنالیز مطالعات گزارش شده تا به امروز نشان داد که قند (عمدتا ساکارز) بر رفتار یا عملکرد شناختی کودکان تأثیری ندارد.
با این حال، افراد دارای فرزند ممکن است در صحت این نتیجه گیری شک کنند. برای کسانی که علاقه مند به خواندن بیشتر هستند، در نسخه قبلی اسطوره های پزشکی به طور گسترده به این افسانه می پردازیم.
یکی دیگر از افسانه های نسبتا رایج این است که قند به طور مستقیم باعث دیابت می شود. با این حال، هیچ ارتباط مستقیمی بین این دو وجود ندارد. این سردرگمی شاید به این دلیل به وجود می آید که یک ارتباط ذاتی بین سطح قند خون و دیابت وجود دارد.
اگرچه داستان کمی پیچیده تر است. اضافه وزن و چاقی از عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند و مصرف سطوح بالای قند احتمال ابتلا به اضافه وزن یا چاقی را افزایش می دهد. با این حال، قند علت مستقیم دیابت نوع ۲ نیست.
در مورد دیابت نوع ۱، عوامل رژیم غذایی و شیوه زندگی نقشی ندارند.
میوه ها تا حدی به دلیل شیرین بودنشان به لطف قندهای طبیعی خوشمزه هستند. برخی از افراد به دلیل محتوای قندی که دارند معتقدند با حفظ وزن متوسط باید از خوردن میوه خودداری کنیم.
این یک افسانه است. میوه ها حاوی طیف وسیعی از ترکیبات مفید از جمله انواع ویتامین ها و مواد معدنی و فیبر هستند.
مصرف میوه با فواید سلامتی از جمله کاهش میزان مرگ و میر مرتبط است.
یک مطالعه منبع معتبر به این نتیجه رسید که انبه خشک شده منجمد شده “تأثیر منفی بر وزن بدن ندارد اما تأثیر مثبتی بر گلوکز خون ناشتا دارد.” مطالعه دیگری نشان داد که مصرف زغال اخته باعث افزایش حساسیت به انسولین می شود.
با این حال، شایان ذکر است که دو مطالعه ذکر شده در بالا به ترتیب از هیئت ملی انبه و شورای بلوبری Highbush ایالات متحده کمک هزینه دریافت کردند.
از آن چیزی که می خواهید استفاده کنید، اما شکی نیست که مصرف میوه برای سلامتی مفید است. حذف آن از رژیم غذایی برای کاهش مصرف شکر اشتباهی است.
از آنجایی که می دانیم مصرف شکر اضافی برای سلامتی مضر است، منطقی است که مصرف خود را کاهش دهیم. با این حال، لازم نیست آن را به طور کامل از رژیم غذایی خود حذف کنیم.
همانطور که در بالا اشاره کردیم، میوه ها حاوی قند هستند و برای سلامتی مفید هستند، بنابراین حذف آن از رژیم غذایی ما نتیجه معکوس خواهد داشت.
مانند همه چیز در زندگی، اعتدال کلیدی است. با توجه به آنچه گفته شد، نوشیدنی های شیرین شده مانند نوشابه، با چندین پیامد منفی برای سلامتی، از جمله آسیب کلیه، پیری سلولی، شکستگی لگن، چاقی، دیابت نوع ۲ منبع مورد اعتماد، و منبع مورد اعتماد بیشتر ارتباط دارند.
قطع نوشابه از رژیم غذایی ما مطمئناً ایده وحشتناکی نخواهد بود.
علیرغم شایعات، اکثر کارشناسان معتقد نیستند که شکر مستقیماً باعث سرطان می شود یا باعث گسترش آن می شود.
سلول های سرطانی به سرعت تقسیم می شوند، به این معنی که به انرژی زیادی نیاز دارند که شکر می تواند آن را تامین کند. این شاید ریشه این افسانه باشد.
با این حال، همه سلول‌ها به قند نیاز دارند و سلول‌های سرطانی نیز برای زنده ماندن به مواد مغذی دیگری مانند اسیدهای آمینه و چربی‌ها نیاز دارند، بنابراین همه چیز در مورد قند نیست. طبق تحقیقات سرطان انگلستان:
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه پیروی از یک رژیم غذایی بدون قند خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد یا در صورت تشخیص، شانس زنده ماندن را افزایش می دهد، وجود ندارد.
مانند دیابت، یک پیچ و تاب وجود دارد – افزایش مصرف قند با افزایش وزن ارتباط دارد، در حالی که اضافه وزن و چاقی با افزایش خطر سرطان مرتبط است.
بنابراین، اگرچه قند به طور مستقیم باعث سرطان نمی شود و به رشد آن کمک نمی کند، اما اگر فردی سطوح بالای قند مصرف کند و دچار چاقی شود، خطر ابتلا به آن افزایش می یابد.
دانشمندان به بررسی ارتباط بین سرطان و مصرف قند ادامه می دهند. اگر پیوندهایی بین این دو وجود داشته باشد، احتمالاً پیچیده هستند. به عنوان مثال، منبع معتبر جامعه سرطان آمریکا می نویسد:
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد یک الگوی غذایی سرشار از قندهای افزوده بر سطوح انسولین و هورمون‌های مرتبط تأثیر می‌گذارد به گونه‌ای که ممکن است خطر ابتلا به سرطان‌های خاص را افزایش دهد.»
یک مطالعه منبع معتبر، که شامل داده‌های ۱۰۱۲۷۹ شرکت‌کننده بود، به این نتیجه رسید که «مصرف کل قند با خطر کلی بالاتر سرطان مرتبط است»، حتی پس از کنترل عوامل متعدد، از جمله وزن.
سایر محققان ارتباط بین مصرف قند و سرطان های خاص مانند سرطان آندومتر و سرطان روده بزرگ را یافته اند. با این حال، در حال حاضر، این پیوند آنطور که کارخانه شایعات ادعا می کند محکم نیست.
شکر موضوعی است که بسیار مورد تحقیق قرار گرفته است. تایپ کردن «سلامت قند» در Google Scholar بیش از ۷۸۰۰۰ نتیجه را تنها از سال ۲۰۲۰ نشان می دهد. پیمایش در این حجم از محتوا کار دشواری است و مانند هر موضوع علمی، اختلاف نظر وجود دارد.
چیزی که باید در نظر داشت این است که بسیاری از مطالعاتی که به بررسی اثرات سلامتی شکر می پردازند، از صنایع غذایی بودجه دریافت می کنند. یک بررسی منبع معتبر تحقیق در مورد مصرف نوشابه، تغذیه و سلامت نتایج ۸۸ مطالعه مرتبط را بررسی کرد.
آنها “ارتباطات واضحی” بین مصرف نوشابه، وزن بدن و مسائل پزشکی پیدا کردند. آنها همچنین گزارش می‌دهند که «مطالعاتی که توسط صنایع غذایی تأمین مالی شده‌اند، اثرات بسیار کمتری نسبت به مطالعات غیرصنایع مالی گزارش کرده‌اند».
اگرچه تعدادی سوء تفاهم در مورد شکر وجود دارد، برخی چیزها مسلم است: اگرچه ممکن است مستقیماً باعث دیابت یا سرطان نشود، خوردن سطوح بالای قند برای سلامتی مفید نیست. میترسم اعتدال راه حل باشد.
پایان/*
