مرگ خورشید یک رویداد طبیعی است که در آینده‌ای دور رخ خواهد داد. تخمین زده می‌شود که در حدود ۵ میلیارد سال آینده خورشید خاموش شود. خورشید یک ستاره اصلی است و مانند همه ستارگان، طول عمر محدودی دارد. با ما در اندیشه قرن همراه باشید. وقتی زمی...
مرگ خورشید یک رویداد طبیعی است که در آینده‌ای دور رخ خواهد داد. تخمین زده می‌شود که در حدود ۵ میلیارد سال آینده خورشید خاموش شود. خورشید یک ستاره اصلی است و مانند همه ستارگان، طول عمر محدودی دارد. با ما در اندیشه قرن همراه باشید.
مرگ خورشید در نتیجه تمام شدن سوخت هسته‌ای آن خواهد بود. در حال حاضر، خورشید از طریق فرآیندی به نام هم‌جوشی هسته‌ای، هیدروژن را در هسته خود به هلیوم تبدیل می‌کند. با مصرف سوخت هیدروژن، هسته خورشید منقبض شده و گرم می‌شود و باعث می‌شود که لایه‌های بیرونی خورشید منبسط شده و خورشید به یک غول قرمز رنگ تبدیل شود.
در طی این مرحله، خورشید سیارات درونی منظومه شمسی از جمله زمین را می‌بلعد و لایه‌های بیرونی آن در فضا متلاشی می‌شود. آنچه پس از این رویداد انفجاری باقی می‌ماند، هسته‌ای متراکم و داغ به نام کوتوله سفید است. کوتوله سفید به تدریج در طی تریلیون‌ها سال سرد می‌شود و به یک کوتوله سیاه تبدیل می‌شود که بقایای سرد و مرده یک ستاره است.
توجه به این نکته مهم است که مرگ خورشید بخشی طبیعی از چرخه زندگی ستارگان است و در سایر ستارگان در سراسر جهان مشاهده شده است. در حالی‌که مرگ خورشید عواقب قابل توجهی برای منظومه شمسی ما خواهد داشت، فرآیندی است که در یک مقیاس زمانی بسیار زیاد آشکار می‌شود و تاثیر آن بر زندگی انسان در حال حاضر نگران‌کننده نیست.
این نابودی برای خورشید در سه مرحله اتفاق می‌افتد که مختصری از این مراحل را در ادامه خواهیم دید.
همانطور که خورشید سوخت هیدروژن خود را تمام می‌کند و شروع به هم‌جوشی هلیوم می‌کند، وارد فاز غول سرخ می‌شود. در طی این مرحله، لایه‌های بیرونی خورشید منبسط شده و باعث افزایش اندازه خورشید می‌شوند. در این مرحله خورشید بسیار درخشان‌تر از قبل می‌شود. این انبساط باعث می‌شود که خورشید عطارد، زهره و احتمالأ زمین را ببلعد.
پس از مرحله غول سرخ، لایه‌های بیرونی خورشید متلاشی شده و پوسته درخشانی از گاز و غبار را تشکیل می‌دهند که به عنوان سحابی سیاره‌ای شناخته می‌شود. سحابی سپس کاملأ پراکنده شده و هسته خورشید را بر جا می‌گذارد.
هسته آشکار خورشید که به کوتوله سفید معروف است، در حال حاضر بسیار داغ و متراکم است اما به تدریج طی میلیاردها سال سرد می‌شود و نور و گرمای کمتر و کمتری ساطع می‌کند. کوتوله‌های سفید بقایای پایدار ستارگانی هستند که سوخت هسته‌ای خود را تمام کرده‌اند.
در تئوری، یک کوتوله سفید در نهایت به طور کامل حرارت را از دست داده و اصطلاحا به کوتوله سیاه تبدیل می‌شود. کوتوله سیاه یک جسم سرد و تاریک است که دیگر هیچ نور یا گرمایی از خود ساطع نمی‌کند و با آن عمر خورشید به پایان می‌رسد. با این حال، این فرآیند بسیار طولانی‌تر از سن کنونی جهان است.
توجه به این نکته مهم است که درک ما از تکامل ستارگان و مرگ ستارگان با مطالعه و مشاهده سایر ستارگان جهان توسط دانشمندان همچنان در حال تکامل است. مرگ خورشید پیامدهای مهمی برای آینده منظومه شمسی خواهد داشت. با این حال، این رویدادها در طی میلیاردها سال آشکار خواهند شد و جزئیات دقیق آن هنوز مشخص نیست.
