۲۰:۳۱ - ۱۴۰۴/۰۴/۰۱

انسجام ملی و مطالبه عمومی برای تداوم پاسخ به متجاوز

در روزهایی که صدای تجاوز، خوابِ آرام یک ملت را نشانه گرفته، آنچه از دل کوچه‌ها تا بلندای سیاست شنیده می‌شود، صدای واحدی‌ست: پاسخ باید ادامه داشته باشد. این صدای مردمی، پژواکی از انسجام ملی است؛ همبستگی‌ای برخاسته از درد مشترک و باور به ای...

انسجام ملی و مطالبه عمومی برای تداوم پاسخ به متجاوز

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه قرن، در لحظات سرنوشت‌ساز تاریخ، ملّت‌ها از لایه‌های پراکنده و گاه متضاد عبور می‌کنند و در سایه‌ی خطر مشترک، به هم‌صدایی می‌رسند؛ به وحدتی عمیق که نه از اجبار، بلکه از شعور و غیرت جمعی برمی‌خیزد. این همان انسجام ملی‌ست، گوهری که در روزگار تهدید، صیقل می‌خورد و ارزش راستین خود را نشان می‌دهد.

تجاوز، هر شکل و پوششی که داشته باشد—چه نظامی، چه سیاسی یا رسانه‌ای—پاسخی درخور می‌طلبد. اما آنچه پاسخ را معنادار، مشروع و ماندگار می‌کند، خواست و مطالبه‌ی عمومی‌ست. ملتی که می‌بیند حرمتش لگدمال شده، خاکش تهدید شده یا خون بی‌گناهانش به زمین ریخته، سکوت نمی‌کند. فریاد حق‌خواهی از دل کوچه‌ها و خیابان‌ها، از متن دانشگاه‌ها و محله‌ها، از زبان مادران و نگاه فرزندان برمی‌خیزد.

پاسخ به متجاوز، تنها یک تصمیم نظامی یا دیپلماتیک نیست؛ یک اراده‌ی ملی‌ست. ملتی که حافظه‌اش پر است از رنج‌های فراموش‌نشده، خوب می‌داند که بی‌پاسخ گذاشتن تجاوز، چراغ سبزی‌ست برای تکرار آن. در چنین شرایطی، انسجام ملی نه یک شعار، که ضرورتی تاریخی و اخلاقی‌ست.

انسجام ملی یعنی کنار گذاشتن اختلافات فرعی برای حفظ اصل؛ یعنی پشتیبانی از تصمیمات بزرگ، وقتی منافع عمومی در خطر است؛ یعنی باز کردن چتر حمایت مردمی بر سر سیاست‌گذاران در لحظات سخت، به شرطی که صداقت و شفافیت، اساس تعامل باشد.

امروز اگر مردم، مطالبه‌ی تداوم پاسخ به متجاوز را بر زبان دارند، نه از سر خشم صرف، بلکه از درک عمیق این واقعیت است که صلح، بدون اقتدار ممکن نیست. صلح پایدار، با کوتاه آمدن از حق به دست نمی‌آید، بلکه با ایستادگی در برابر ظلم شکل می‌گیرد. و این ایستادگی، نیازمند هم‌صدایی مردم با تصمیم‌سازان و ایستادن پشت سیاستی روشن و عدالت‌محور است.

در جهانی که بی‌تفاوتی، ابزار تسلط متجاوزان شده، مطالبه‌گری عمومی برای پاسخ به تجاوز، خود نشانه‌ای از بلوغ سیاسی و هوشیاری تاریخی یک ملت است. ملتی که یاد گرفته هیچ زخم بی‌درمانی نباید بی‌پاسخ بماند؛ چرا که بی‌پاسخی، عادی‌سازی ظلم است.

پس امروز، انسجام ملی ما تنها سرمایه‌ی نمادین نیست؛ ستون فقراتی‌ست که باید زیر بار مسئولیت تاریخی پاسخ به تجاوز بایستد. این مطالبه‌ی مردمی، نه طبل جنگ‌طلبی، بلکه صدای عدالت‌خواهی ملتی‌ست که دیگر هرگز نمی‌خواهد قربانی بی‌صدایی باشد.


*زهرا شیخ باقری/ کازشناس ارشد مدیریت و فعال رسانه

پایان/*

اندیشه قرن را در ایتا دنبال کنید

اندیشه قرن را در تلگرام دنبال کنید

مطالب مرتبط

1 نظر برای این مطلب ثبت شده است:

محمد اکبری بازنشسته تامین اجتماعی

۱۱ تیر ۱۴۰۴


وای خدای من

نظرات بسته شده است