نیلز بور: هر جمله ای که من می گویم باید نه به عنوان یک تأیید بلکه به عنوان یک سوال درک شودبشر

هاکا کامید: واقعاً؟

نیلز بور: بله ، بایدبشر

بیشتر مردم به نوعی اعتقاد به اراده آزاد را در آغوش می گیرند ، اگرچه منظور آنها از این امر می تواند بسیار متفاوت باشد ، و احتمالاً حتی در همان شخص. مفاهیم مختلفی از سازگاری، یعنی این ایده که هم جبرگرایی و هم اراده آزاد می تواند درست باشد. با سازگاری ، اراده آزاد به اراده آزاد آگاهانه یا قصد کاهش می یابد ، که کمی انکار می تواند بر رفتار تأثیر بگذارد. برداشت آزادیخواه از اراده آزاد ، یعنی تنها تصور که ارزش بحث و گفتگو را دارد ، ادعا می کند که ما در غیر این صورت آزاد هستیم. قبل از انتخاب و عمل ، کاری که ما انجام خواهیم داد باز هم باز است. با نگاهی به عقب ، بعداً ادعا می کنیم که می توانستیم در غیر این صورت عمل کنیم.

ادعای باز بودن آینده کمک محدودی به پرونده آزادیخواهانه است زیرا هیچ چیز در مورد اراده آزاد نمی گوید. فقط ادعا می کند عدم اطمینان . مؤمن اکنون این ادعا را درج می کند که این اراده آزاد است که عدم اطمینان را می شکند و باعث می شود یک انتخاب و عمل غیرمجاز ظاهر شود. سحر اراده آزاد هم به وجود عدم اطمینان و یک قدرت منحصر به فرد برای شکستن آن نیاز دارد. اراده آزاد از کجا آمده است؟ هیچ جا رایگان است!

ادعای توان داشتن عملکرد متفاوت نیز باعث راحتی کمی می شود زیرا این یک مشتق از اصل عدم اطمینان است. شاید مؤمن باید بگوید ، “من نمی دانم که آیا می توانستم متفاوت عمل کنم. برای دانستن ، باید برگردم و دوباره به خودم نگاه کنم و ببینم چه اتفاقی می افتد. ” این چه نوع آزادی است؟

Balaguer (2022) این استدلال آشنا را تلاوت می کند که جبرگرایی با توجه به تئوری کوانتومی نادرست است. اگر اراده و جبرگرایی آزاد جامع و متقابلاً منحصر به فرد باشد ، پس از آن نتیجه می گیرد که اگر تعیین کننده نادرست باشد ، اراده آزاد صادق است. خوب ، آن می خواست اگر در واقع اراده و جبرگرایی آزاد توضیحات جامع در مورد عملکرد انسان بود ، دنبال کنید. افسوس ، نظریه کوانتومی فقط می گوید همه چیز قطعی نیست و عدم اطمینان در طبیعت یافت می شود ، اگر فقط در سطح زیر اتمی باشد و نه در جعبه شرودینگر. هنگامی که پیروزی بر جبرگرایی با این ادعا اعلام می شود که بسیاری از وقایع طبیعی با احتمال صرفاً رخ می دهد ، چشم بی توجه از دست می دهد که این هیچ مدرکی به صورت رایگان ارائه نمی دهد. برای عدم اطمینان از وقایع ، احتمال دقیق یک رویداد به احتمال زیاد به یک احتمال مرتبه بالاتر و غیره بستگی دارد. این احتمال در تمام طول راه است.

بالاخره Balaguer متوجه می شود که کار او انجام نشده است. وی گفت: “ما باید توضیح دهیم که چگونه یک تصمیم می تواند محصول اراده آزاد کسی باشد – نتیجه این تصمیم چگونه می تواند باشد تحت کنترل شخص مشخص –حتی اگر این تصمیم ناشی از هر چیزی نبود. ” دقیقاً! بار اثبات مربوط به ویلرز آزاد ، طرفداران فرضیه گران تر و کسانی که ادعا می کنند جهان علاوه بر ضرورت و شانس ، فضای سوم را برای یک نیروی سوم فراهم می کند.

Balaguer شرکت برجسته ای دارد. هایزنبرگ جوان تر – مارتین ، نه ورنر – در مقاله ای منتشر شده در ذات این “عمل خود اداری با فیزیک مغایرت ندارد و می تواند در حیوانات نشان داده شود. بنابراین ، انسانها را می توان در رفتار خود آزاد دانست ، به همان اندازه که رفتار آنها به خودی و سازگار است. »(هایزنبرگ ، ۲۰۱۹ ، ص ۱۶۵). هایزنبرگ مانند سایر سازهای سازگار ، اقدامات آگاهانه (یعنی در نظر گرفته شده یا اراده) را با اقدام آزادانه و آزادانه درگیر می کند. هایزنبرگ سپس به کانت پناه می برد ، که ادعا می کند اگر تصمیم بگیریم کاری را انجام دهیم که باید انجام دهیم ، آزاد هستیم. فقط قید را “به هر حال” اضافه کنید ، و می بینید که چگونه کانت سعی می کند وظیفه اجتماعی و فشارهای هنجاری (چه رسد به وضعیت پروس) از قلاب استفاده کند.

یک دوست جوان پرسید که چگونه ممکن است اراده آزاد در درمان بازی کند. آیا اعتقاد به آن باعث ایجاد حس نمایندگی و مسئولیت نمی شود؟ این دوست همچنین اذعان داشت که احساس جبرگرایی می تواند خود را به سرزنش کاهش دهد و احساس آرامش را بازگرداند. چگونه به مشتری توصیه می شود؟

یک عامل تعیین کننده قوی استدلال می کند که تغییر رفتار ، از جمله تغییراتی که با درمان ایجاد شده است ، در نهایت از وب علت طبیعت پدید می آید. یک عامل تعیین کننده همچنین ممکن است از مشتریان بپرسد که اگر اراده آزاد داشته باشند ، چرا در درمان هستند. آیا باید این عقیده- اگر درست باشد- کافی نباشد که شخص بتواند خودش را اصلاح کند؟

چه مکالمه ای بین یک مشتری عوارض آزاد و یک درمانگر آزادانه به نظر می رسد؟ شاید هر دو موافق باشند که مشتری به بیرون برود و آزادانه در نوع رفتاری که مطلوب تلقی می شود ، شرکت کنند. یکی تعجب می کند که چرا آنها قبلاً چنین نکرده اند. اگر آنها داشتند ، اکنون آنها در اتاق مشاوره نخواهند بود. به طور خلاصه ، مشتریان سخت کوشی و درمانگران آنها برای انجام تغییرات ماندگار باید انجام دهند ، اعتصاب علیه دکترین اراده آزاد است.

اگر اعتقاد به اراده آزاد نادرست باشد ، ممکن است توجیهی برای حفظ آن وجود داشته باشد؟ شاید چنین باشد ، اگر این اعتقاد بدون آسیب رساندن به دیگران ، نتایج مطلوب خود را برای خود ایجاد کند. مشتریان ممکن است با حرکت به آینده ، استقلال بیشتری را از این طریق احساس کنند. وقتی به عقب نگاه می کنند ، آنها هنوز هم می توانند بدون سرخ شدن ادعا کنند که همه چیز باید به شکلی که انجام می داد اتفاق بیفتد. یا آنها ادعا می کنند که می توانستند متفاوت عمل کنند.

آنها می توانند هر کدام را که می خواهند ایجاد کنند انتخاب کنند. این روش اگزیستانسیالیستی است. منطقی نیست ، اما شاید به اندازه کافی خوب باشد که یک روز را بدست آورید.