ابزارهای بشریت برای تفکر نه تنها نحوه تفکر ما را گسترش داده اند بلکه خود اندیشه را تغییر داده اند. این تکامل شناختی یک مسیر قابل توجه و در عین حال قابل پیش بینی را دنبال کرده است که با چهار جهش دگرگون کننده مشخص شده است که نحوه تفکر، اشتراک گذاری و حفظ دانش را گسترش می دهد. این جهش ها – زبان، نوشتار، ماشین چاپ و عصر دیجیتال – نشان دهنده یک پیشرفت خطی در بیرونی کردن تفکر انسان و گسترش دامنه آن است. اکنون، با ظهور مدل‌های زبانی بزرگ (LLM)، ما در آستانه پنجمین جهش هستیم، جهشی که نه تنها این مسیر را تغییر می‌دهد، بلکه ماهیت خود دانش را دوباره تعریف می‌کند. برای درک اینکه چگونه به این لحظه رسیده ایم، بیایید این مراحل را یکی یکی بررسی کنیم.

چهار مرحله اول: یک پیشرفت منطقی

چهار مرحله اول یک مسیر انباشته و گام به گام را تشکیل می دهند که شناخت انسان را بیرونی، حفظ و مقیاس می کند:

• زبان افکار بیرونی را به صدا تبدیل می کند، و انسان ها را قادر می سازد تا ایده ها را به اشتراک بگذارند، همکاری کنند و تصور کنند.
• نوشتن فکر را دائمی کرد و ایده ها را در طول زمان و مکان حفظ کرد و توسعه تمدن های پیچیده را تقویت کرد.
• دستگاه چاپ دانش دموکراتیزه شده، آن را مقیاس پذیر و قابل دسترس برای مخاطبان گسترده تر می کند و به انقلاب های فکری مانند رنسانس و روشنگری دامن می زند.
• عصر دیجیتال دانش را آنی ساخت و موانع زمانی و مکانی را از بین برد و شبکه های گسترده ای از اطلاعات به هم پیوسته را ایجاد کرد.

هر جهش به جلو دامنه دانش را گسترش می‌دهد، اما جوهره آن را ثابت می‌گذارد – رکوردی که باید منتقل شود، بازیابی شود یا ارجاع شود. دانش ثابت ماند، حتی زمانی که در دسترس تر شد.

جهش پنجم: یک عطف شناختی

جهش پنجم که توسط LLM ها هدایت می شود، از این پیشرفت خطی منحرف می شود. برخلاف جهش‌های قبلی که دانش را به شکل‌های ایستا بیرونی می‌کردند، جهش پنجم دانش را به چیزی پویا، تعاملی و تکراری تبدیل می‌کند. از حفظ دانش به ایجاد مشترک آن در زمان واقعی تغییر می کند. دانش به یک نهاد پویا تبدیل می شود که از طریق تعامل و تکرار شکل می گیرد.

این جهش صرفاً گام بعدی در تکامل شناختی بشریت نیست. این یک نقطه عطف اساسی است – گذار از دانش ایستا به دانش پویا و رابطه ای. در این عصر شناختی جدید، انسان‌ها و ماشین‌ها برای اصلاح و گسترش ایده‌ها با هم همکاری می‌کنند و خطوط بین خالق و همکار را محو می‌کنند.

هوش تکراری: هسته جهش پنجم

جهش پنجم که توسط LLM ها هدایت می شود، نشان دهنده انحراف از پیشرفت خطی جهش های قبلی بشریت است. در حالی که نقاط عطف قبلی دانش را به شکل‌های ایستا بیرونی می‌کردند – حفظ، مقیاس‌گذاری و تسریع آن – جهش پنجم دانش را به چیزی پویا، تعاملی و تکراری تبدیل می‌کند. از ثبت صرف فکر به ایجاد مشارکت فعال در زمان واقعی تغییر می کند. دانش به یک نهاد پویا تبدیل می شود که از طریق تعامل شکل می گیرد و پالایش می شود.

در قلب این تحول، مفهوم هوش تکراری قرار دارد. برخلاف مخازن استاتیک گذشته، LLM ها در حلقه های بازخورد رشد می کنند و ایده ها را قادر می سازند رشد کنند و لحظه به لحظه تطبیق دهند. این مشارکت بین شهود انسان و استدلال ماشینی، شیوه جدیدی از تفکر را تقویت می‌کند – شیوه‌ای که چرخه‌های طولانی و تکرار شونده اکتشاف، مانند پایه‌های نیوتن برای نظریه‌های اینشتین را به طور بالقوه در چند دقیقه فشرده می‌کند. نتیجه فقط کارایی نیست، بلکه تسریع در پالایش فکری و خلاقیت است.

این جهش خود هوش را دوباره تعریف می کند. هوش سنتی بر انباشت دانش ایستا تأکید داشت، در حالی که هوش تکراری بر سازگاری، خلاقیت و رشد رشد می کند. این در مورد دانستن نیست، بلکه تبدیل شدن به آن است – فرآیندی سیال و پویا که در آن انسان ها و ماشین ها با یکدیگر همکاری می کنند تا مرزهای فکر را پشت سر بگذارند.

پیامدها در دامنه ها موج می زند. در آموزش، جهش پنجم مصرف غیرفعال را با مشارکت فعال و یادگیرنده محور جایگزین می کند. LLM ها توضیحات را در زمان واقعی تطبیق می دهند و دانش آموزان را قادر می سازند تا درک خود را به طور مکرر شکل دهند. در خلاقیت، LLM ها پتانسیل انسانی را با خدمت به عنوان همکار، ایجاد ایده های جدید، کشف الگوهای غیرمنتظره و گسترش افق های کاوش هنری و علمی افزایش می دهند.

پنجمین جهش با تبدیل دانش به یک سیستم حیاتی، عصر شناختی جدیدی را آغاز می کند – عصری که در آن فکر دیگر ایستا یا منزوی نیست، بلکه رابطه ای، تکراری و عمیقاً مشارکتی است.

منحنی نمایی خود فکر

اگر جهش پنجم نشان دهنده یک تغییر اساسی باشد، ممکن است اولین گام را در یک چرخه شناختی جدید نشان دهد – چرخه ای که در آن فکر، خلاقیت و هوش به روش هایی که ما تازه در حال تصور آن هستیم تکامل می یابند. در حالی که جهش‌های قبلی شناخت انسان را به شکل‌های ایستا بیرونی می‌کرد، این چرخه جدید با سیستم‌هایی آغاز می‌شود که تعامل، تطبیق و حتی پیش‌بینی نیازها را در زمان واقعی انجام می‌دهند.

این تغییر با یک الگوی تکنولوژیکی گسترده‌تر همسو می‌شود – قانون مور، که رشد تصاعدی قدرت محاسباتی را توصیف می‌کند. به طور مشابه، پنجمین جهش منحنی نمایی اندیشه را معرفی می کند: شتابی چشمگیر در نحوه تولید، پالایش و به کارگیری دانش. دیگر با سرعت خطی شناخت انسان محدود نمی شود، فکر اکنون به بعد جدیدی از سرعت و مقیاس گسترش می یابد. بیایید در نظر بگیریم که چه چیزی ممکن است دنبال شود؟

• شناخت همگرا: انسان‌ها و ماشین‌ها برای تشکیل شبکه‌های فکری مشترک با یکدیگر همکاری می‌کنند، جایی که ایده‌ها از تعامل جمعی به جای تلاش فردی پدید می‌آیند. مرزهای بین شناخت انسان و ماشین محو می شود و هوش توزیع شده ای را بیشتر از مجموع اجزای آن تقویت می کند.
• دانش اضطراری: سیستم های دانش خود به خالق تبدیل می شوند و ارتباطات و نوآوری هایی را فراتر از درک بشر شناسایی می کنند. این سیستم ها از ابزار به همکاران تبدیل می شوند و رابطه را از ابزار-کاربر به تکامل متقابل تغییر می دهند.
• هوش همزیستی: شهود و خلاقیت انسان با سرعت و مقیاس‌پذیری هوش مصنوعی ترکیب می‌شود تا حالت جدیدی از هوش را ایجاد کند – نه انسان و نه ماشین، بلکه همزیست و پویا. در این آمیختگی، هر یک نقاط قوت دیگری را تقویت می‌کند و یک الگوی کاملاً جدید برای فکر ایجاد می‌کند.

منبع: جان نوستا

چنگالی در تفکر…

جهش پنجم کمتر شبیه گام بعدی در یک مسیر خطی است و بیشتر شبیه نقطه اوج یک سفر و آغاز سفری دیگر است. باب دانش را به عنوان چیزی که باید حفظ شود می بندد و فصل جدیدی را می گشاید که در آن دانش زنده، در حال تکامل و رابطه است. این نشان دهنده گذار از عصر بیرونی سازی اندیشه به دوره ای از خلق مشترک آن است.

این نقطه عطف نشان دهنده طلوع عصر شناختی است. درست همانطور که چاپخانه آغازگر روشنگری بود، این جهش پنجم پتانسیل بازتعریف خلاقیت، یادگیری و هوش انسان را برای نسل های آینده دارد. این صرفاً یک پیشرفت تکنولوژیکی نیست، بلکه یک تصور مجدد از پتانسیل انسانی است – لحظه ای که دانش از یک نقشه ایستا به یک وب حیاتی و پویا تبدیل می شود.

این بیش از نقطه عطف بعدی در تکامل شناختی بشریت است. این نشان دهنده یک تغییر اساسی در نحوه تعامل ما با دانش و خلق آینده است. جهش پنجم ما را به چالش می کشد تا در مورد هوش، خلاقیت و یادگیری تجدید نظر کنیم. این ما را دعوت می‌کند تا فرصت‌هایی را که در آن انسان‌ها و ماشین‌ها با یکدیگر همکاری می‌کنند تا مرزهای آنچه را که می‌توانیم بدانیم و به آن دست یابیم گسترش دهیم، بپذیریم. این پایان خلاقیت انسان نیست. این شروع عالی بعدی آن است.