صبح در آمریکا، ۲۰۲۴ صبح پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ در آمریکا است و من می دانم که رنج زیادی در بین همشهریانم وجود دارد. من احساس آرامش و امید می کنم، و این به این دلیل نیست که «تیم» من در انتخابات پیروز شد. در کمال تعجب خودم، فکر می...
صبح پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ در آمریکا است و من می دانم که رنج زیادی در بین همشهریانم وجود دارد. من احساس آرامش و امید می کنم، و این به این دلیل نیست که «تیم» من در انتخابات پیروز شد. در کمال تعجب خودم، فکر می‌کنم یک پیروزی برای خودم پیدا کردم که می‌خواهم آن را به اشتراک بگذارم. نمی دانم که به طور گسترده مفید خواهد بود، اما اگر برای کسی مفید باشد، می خواهم آن را در آنجا قرار دهم.
دیروز با خواندن مقاله ای در TIME مجله، به این فکر کردم که چقدر سیاست ایالات متحده به اکثریت شهروندان ما آسیب رسانده است. TIME گزارش داد که قبل از انتخابات، حدود ۷۰ درصد مردم در مورد انتخابات استرس داشتند. مردم در همه جا فکر می کردند که همه ما ممکن است در آستانه دور شدن از مهمترین ارزش های خود باشیم. کار به جایی رسیده بود که بسیاری فکر می کردند انتخابات ممکن است منجر به مرگ یک سیستم دموکراسی شود که به سختی به دست آمده بود. حدود ۴۰ درصد بسته به نتیجه انتخابات به طور جدی به مهاجرت به کشور دیگری فکر می کردند.
بعد از شام، من و شوهرم اخبار را روشن کردیم و شاید ۲۰ یا ۳۰ دقیقه تماشا کردیم. بعد از آن زمان، هر دوی ما چنان اضطراب شدیدی را احساس کردیم که تصمیم گرفتیم آن را خاموش کنیم.
سپس یک اتفاق خنده دار و غیرمنتظره رخ داد. تصمیم گرفتم زود بخوابم و به انتخابات فکر نکنم. صبح چک نکردم ببینم چه کسی پیروز شده یا حتی انتخابات قطعی شده است. شوهرم به من گفت که دارد.
با توجه به TIME مجله و انجمن روانشناسی آمریکا، مانند اکثر آمریکایی‌ها، در آمریکا مورد ضرب و شتم سیاست قرار گرفته بودم. من در مورد وضعیت چیزها استرس، مضطرب و افسرده شده بودم. بین دیشب تا امروز صبح، تصمیم گرفتم که اگر می‌خواهم به جلو بروم و بهترین زندگی را داشته باشم، به استراتژی دیگری نیاز دارم.
استراتژی من این است: من تصمیم می‌گیرم سیاست را از صحنه اصلی زندگی‌ام به پس‌زمینه منتقل کنم. من تصمیم می‌گیرم که تلاش‌های سیاستمداران برای عصبانی کردن و ترساندن من را به صورت روزانه رد کنم. من دوباره بر این دیدگاه تاکید می کنم که زندگی بسیار فراتر از سیاست است.
من هرگز آگاهانه تصمیم نگرفتم که سیاست را محور اصلی قرار دهم که آیا می توانم احساس امنیت و سلامتی داشته باشم یا نه. من را انتخاب کرد. تجلی من این است که می توانم انتخاب کنم که چه چیزی ذهنم را پر کنم. من می توانم علیه تلاش های آنها برای بی ثبات کردن من کار کنم. این من را از یک پیاده به کنترل دیدگاه خودم می برد.
برخی از شما ممکن است فکر کنید که این تغییر دیدگاه گزینه ای برای شما نیست. شما نمی توانید این کار را انجام دهید زیرا سیاست نتیجه دارد و اعتقادات شما عزیزتر از آن است که برای آن مبارزه نکنید. من موافقم که ارزش های شما ارزش جنگیدن را دارد. من همچنین معتقدم که سلامتی شما ارزش جنگیدن را دارد. همانطور که می گویند، قبل از اینکه به دیگران کمک کنید، ابتدا باید ماسک خود را بپوشید. گاهی اوقات، من فکر می کنم قبل از اینکه بتوانید تصمیم بگیرید که چه کاری انجام دهید، باید کمی هوای تازه و تازه بخورید.
آنچه من متوجه شدم به دانش من در مورد روابط سوء استفاده می شود. در یک رابطه توهین آمیز، آزارگر می تواند به شما یک انتخاب بدون برد بدهد. آنها می گویند، برای مثال، با آنها بمان، وگرنه به کسی که دوستش داری آسیب می رسانند. این اساساً تروریسم احساسی است. من احساس می‌کنم، اگرچه مسلماً تفاوت‌هایی وجود دارد، اما شباهت‌هایی به آن نوع تروریسم عاطفی در زندگی سیاسی روزمره آمریکا نیز وجود دارد.
من آموخته ام که شما باید به سوء استفاده کنندگان نه بگویید، حتی زمانی که فکر می کنید نمی توانید. در واقع، زمانی که فکر می‌کنید نمی‌توانید، دقیقاً مهمترین زمانی است که نه بگویید. به شما یک انتخاب وحشتناک پیشنهاد شده است. من معتقدم که سالم‌ترین و شجاع‌ترین انتخاب گاهی اوقات می‌تواند این باشد که بازی متجاوز را انجام ندهیم.
آیا می توان همچنان به ارزش های خود اهمیت داد، رای داد و در جنبش های سیاسی شرکت کرد و همچنین از سیاست فاصله گرفت؟ من فکر می کنم راه هایی برای این کار وجود دارد. من همه پاسخ ها را ندارم، اما با حرکت رو به جلو، قصد دارم سیاست را از فاصله دور نگه دارم. من قصد دارم این ایده را رد کنم که باید هر خبر، هر نادان، نقل قول پست روزانه از یک سیاستمدار را دنبال کنم، یا اینکه ریسک انتخاب اخلاقی ضعیفی داشته باشم.
من مدت‌هاست که احساس می‌کردم همه آمریکایی‌ها در یک کمپین بزرگ برای دامن زدن به ناآرامی در مردم آمریکا با هزینه‌های گزاف برای خودمان و همسایگان‌مان پیاده هستند. نتیجه انتخابات هر چه که باشد، من همچنان فکر می‌کنم که ما مهره ماشین‌های سیاسی غول‌پیکر و تأثیرگذاران ثروتمند هستیم.
امروز یادم می آید که چقدر خوشبختم و چقدر امید دارم. من به یاد دارم که زندگی کوتاه و با ارزش است. نمی توانم فکر نکنم که اگر افراد بیشتری صدای سیاست را کم کنند، کشور ما و ما به عنوان یک شهروند برای آن بهتر خواهیم بود.
