همگرایی هوش مصنوعی و هوش طبیعی ، عبارات تکنولوژیکی و تجربه انسانی ، در حال تغییر شکل مجدد نحوه درک و تعامل با محیط خود برای یک دهه گذشته است. این روند از زمان راه اندازی ChatGTP در نوامبر ۲۰۲۲ ، برای بهتر و بدتر ، تشدید می شود. تحقیق نشان...
همگرایی هوش مصنوعی و هوش طبیعی ، عبارات تکنولوژیکی و تجربه انسانی ، در حال تغییر شکل مجدد نحوه درک و تعامل با محیط خود برای یک دهه گذشته است.
این روند از زمان راه اندازی ChatGTP در نوامبر ۲۰۲۲ ، برای بهتر و بدتر ، تشدید می شود. تحقیق نشان می دهد که فعل و انفعالات دیجیتال می تواند به طور قابل توجهی بر عملکردهای مغز ، از جمله ادراک بصری ، زبان ، شناخت و الگوهای رفتاری تأثیر بگذارد. هنگامی که هوش مصنوعی به طور فزاینده ای در زندگی روزمره ما بافته می شود ، چه در محل کار و چه در اوقات فراغت ، یک سؤال اصلی پیش می آید: تعامل ما با فناوری چگونه بر تعامل ما با افراد دیگر تأثیر می گذارد؟ آیا این امر ما را کم و بیش همدلی نسبت به یکدیگر ایجاد می کند؟
سیستم های هوش مصنوعی به گونه ای طراحی شده اند که مشتری دوستانه و پاسخگو باشند و نتایج فوری را بدون پیچیدگی احساسات انسانی یا سوء تفاهم ارائه دهند. استفاده از هوش مصنوعی می تواند سرعت ارتباط را افزایش دهد ، زبان عاطفی مثبت را تشویق کند و منجر به ارزیابی های تعاونی و نزدیک تر بین بین شود شرکای مکالمهبشر به عنوان مثال ، هنگامی که ما از هوش مصنوعی برای تهیه ایمیل استفاده می کنیم ، این ایمیل ها اغلب به دلیل محدودیت زمانی ، با استفاده از زبان شخصی و مودبانه تر از آنچه ممکن است از خودمان استفاده کرده ایم ارسال می شود. به طور متناقض ، مردم غالباً ارتباطات AI را انسانی تر از محتوای انسانی می دانند.
با این حال ، روند نزولی این مبادله مصنوعی سیال وجود دارد. اگر ما به تعامل با هوش مصنوعی بیش از حد عادت کنیم ، خطر از دست دادن صبر و همدلی در روابط واقعی زندگی خود را داریم ، جایی که پاسخ ها همیشه فوری یا سر راست نیستند. انسانها موجودات عادت هستند و هرچه بیشتر به انطباق هوش مصنوعی عادت می کنیم-بدون نیاز به کمی ادب-احتمال بیشتری برای ایجاد یک زبان بی دقتی ، یک سبک فرمان و شیطانی و نگرش بی حوصلگی دارد که می تواند از بین برود به تعامل انسان ما. اعتماد به نفس بیش از حد به هوش مصنوعی برای برقراری ارتباط و حل مسئله می تواند صبر و درک ما را هنگام برخورد با پیچیدگی های روابط انسانی از بین ببرد.
برای مشاغل ، این می تواند پیامدهای شدیدی داشته باشد. اگر کارمندان با همان کارآیی جدا شده که با AI استفاده می کنند ، با همکاران یا مشتریانی که با AI استفاده می کنند ، با فرهنگ کار و روابط مشتری ممکن است متحمل شوند. اما اگر گزینه جایگزین را در نظر بگیریم چه می شود؟
تصور کنید که شما یک حرفه ای شلوغ هستید و یک جریان ثابت از وظایف و مسئولیت ها را مدیریت می کنید. شما برای سازماندهی جلسات ، تهیه پیش نویس ایمیل و نگه داشتن برنامه خود ، به دستیار هوش مصنوعی خود متکی هستید. یک روز ، شما تصمیم می گیرید که نحوه تعامل با این یاور دیجیتال را تغییر دهید – به عمد “لطفا” و “متشکرم” را به دستورات خود اضافه کنید. با گذشت زمان ، متوجه تغییر می شوید. نه تنها پاسخ های متفکرانه تری دریافت می کنید ، بلکه خود را در طول روز احساس صبور و مثبت تر می کنید. این تغییر ساده در رفتار نسبت به هوش مصنوعی ممکن است بیش از بهبود روحیه شما انجام شود. این می تواند همدلی کلی شما نسبت به دیگران و به سمت خود را تقویت کند. آنچه وارد می شود ، بیرون می آید.
زبانی که ما از آن استفاده می کنیم ، چه در تعامل با دیگران و چه با هوش مصنوعی ، بر نحوه تجربه آن تعامل تأثیر می گذارد – نه تنها از نظر نتایج بلکه در نحوه درک خودمان. “اصل ادب” ، که توسط جفری لچ در سال ۱۹۸۳، نشان می دهد که زبان محترمانه بر محیطی که در آن فعالیت می کنیم تأثیر می گذارد. در یک زمینه ترکیبی ، این اصل دلالت بر این دارد که نحوه برقراری ارتباط آنلاین بر نحوه برقراری ارتباط آفلاین و برعکس تأثیر می گذارد. هر دو عرصه گفتگوی داخلی ما و به تبع آن ، درک خود را شکل می دهند. به طور مداوم استفاده از زبان مودبانه ، چه در قالب های آنالوگ یا دیجیتال ، منجر به رضایت بالاتری در تعامل های اجتماعی کلی ما می شود.
هوش مصنوعی که با استفاده از فکر استفاده می شود ، فرصتی برای تقویت همدلی ما و بهبود روابط بین فردی ما دارد. بسیاری از اقدامات خرد ما با هوش مصنوعی-خواه درخواست بروزرسانی آب و هوا با “لطفا” یا تشکر از هوش مصنوعی برای یادآوری-می تواند هنجارهای اجتماعی ادب و همدلی را که برای روابط سالم انسانی بسیار مهم است ، تقویت کند با نگرش ذهن آگاهانه به این تعاملات نزدیک شوید.
تأثیر این را در تنظیمات خدمات مشتری در نظر بگیرید. هنگامی که سیستم های هوش مصنوعی به طور مداوم همدلی و درک را نشان می دهند ، مشتریان ممکن است انتظار داشته باشند که از طرف نمایندگان انسانی رفتار مشابهی داشته باشند. این یک استاندارد بالاتر برای تعامل انسان به انسان است ، که به طور بالقوه منجر به فرهنگ دلسوزانه تر و مشتری محور در سازمان ها می شود.
همانطور که ما همچنان به ادغام هوش مصنوعی در زندگی خود ادامه می دهیم ، ضروری است که یک رویکرد پیشگیرانه برای تعامل خود با این سیستم ها انجام دهیم. ما به جای اینکه اجازه دهیم هوش مصنوعی رفتارهای خود را بدون آگاهی ما شکل دهد ، می توانیم در مورد نحوه تعامل با این فناوری عمدی باشیم. قاب شده در قاب از آژانس AI ، در اینجا برخی از اقدامات عملی برای اطمینان از تعامل ما با هوش مصنوعی همدلی به جای کاهش آن وجود دارد:
هوش مصنوعی ضروری است
همه چیز به هم وصل شده است. آنچه در آن تأثیر می گذارد چه چیزی بیرون می آید. این امر در روابط با افراد و ماشین ها صادق است. با تقویت همدلی در تعاملات هوش مصنوعی ما ، می توانیم فرهنگ افزایش دلسوزی و اتصال به ذهن ، چه آفلاین و چه بصورت آنلاین بسازیم. اما این اتفاق به طور تصادفی اتفاق نمی افتد – این امر ما را ملزم می کند که در نحوه تعامل با خود ، دیگران و هوش مصنوعی ، عمدی و پیشگیرانه باشیم.
این رویکرد نه تنها تضمین می کند که هوش مصنوعی زندگی ما را غنی می کند بلکه ارتباط انسانی را نیز حفظ می کنیم که برای بهزیستی شخصی و حرفه ای ما بسیار مهم است.
